Gelezen : Hendrik Groen pogingen iets van het leven te maken

Dagboek van Hendrik Groen

Op 1 januari 2013 maakt Hendrik Groen, bewoner van een zorginstelling, zijn eerste aantekening in zijn dagboek. We weten meteen wie Hendrik Groen is :

Ik hou ook het komend jaar niet van bejaarden. Dat geschuifel achter die rollators, dat misplaatste ongeduld, dat eeuwige klagen, die koekjes bij de thee, dat zuchten en steunen. Ik ben zelf 83 ¼ jaar.

Humor, zelfrelativering, vriendschap en de blik op het einde

Het dagboek van Groen is bijzonder grappig. Deze tachtigers zijn behoorlijk actief, alleen is hun actieradius beperkt tot waar hun scootmobiel hen brengen kan. Een huis van peis en vree is het alleszins niet, aquariumvissen worden al dan niet opzettelijk vermoord en het zitten op ‘de verkeerde stoel’ word je zwaar aangerekend.
Toch heerst er ook heel wat vriendschap onder de bewoners, zo hoort Hendrik Groen zelf tot de OManiDo-club (Oud maar niet dood), een gesloten groep vrienden die om beurten verrassingsreisjes organiseert.
In het dagboek is ook de actualiteit van de dag verweven : hoe men steeds minder overheidsgelden aan de vergrijzenden bevolking wil geven, de kroning van Koning Willem-Alexander.

Dit boek schuwt ook geen taboes : er wordt hardop nagedacht over euthanasie en de angst om dementie is niet min.

Afscheid nemen

In het jaar 2013 neemt Hendrik langzaam afscheid van 2 lieve vriendinnen. Grietje zakt steeds verder weg in haar dementie. Ze is er zich van bewust en spreekt er ook over.

Toen we genoeglijk in het zonnetje uitkeken over het IJ legde ze het tussen neus en lippen uit. ‘Ik word een big spender op mijn oude dag. De spaarrekening moet leeg voor ik niet meer weet wat een spaarrekening is.’ Dit lijkt me de juiste benadering van dementie.

Eefje, die Hendrik na aan het hart ligt, krijgt onverwacht een beroerte.

Eefje heeft in de nacht van zaterdag op zondag, vermoedelijk in haar slaap, een ernstige beroerte gehad. Ze is bijna helemaal verlamd en kan niet praten.

Zowel voor Eefje als voor Grietje blijft Hendrik zorgen, met alle tederheid en vriendschap hem eigen.

Samengevat

Een prachtig boek over vriendschap en leven, vol humor en levenswijsheid. Ik denk dat iedereen op deze manier wil oud worden !
In zekere zin ook een ‘opkikker’, je wordt er best vrolijk van !

• Taal  : Goed geschreven, leest heel vlot. Realistisch taalgebebruik
• Originaliteit : super !
• Inhoud :  Dagboek van een +80 jarige over ‘de avonturen’ (want zo lijkt het wel) in een bejaardentehuis
• Emotie :  Glimlachen en nu en dan hardop lachen ! Ontroering bij zoveel liefde.
• Thema : “Avonturen” in het bejaardentehuis
• Genre : auto-biografie (al dan niet fictie)
• Personages : Ik-persoon : Hendrik Groen en zijn OMaNiDo-clubje met beste en eigenzinnige vriend Evert, vriendinnen Eefje en Grietje en de rest van de groep
• Tempo : snel
• Context : hedendaags, Nederland, 2013 (verwijzingen naar Nederlandse actualiteit)