#boostyourpositivity : ochtendrituelen

Ontbijt vorige week, onderste twee foto’s in vakantiehuisje, geen mooi servies !

Mijn ideale ochtend : 4 van de 7

• 7:30 uur
  wakker worden, beetje lezen en badkamer
• 8:00 – 9:00 uur
  Ontbijt, het liefste buiten in de tuin of in de tuinkamer, samen met de krant en géén radio, géén lawaai ! Met dekentje als het koud is maar toch zonnig. Desnoods met muts op m’n hoofd !
  Huis- en keukenopruim (oké, dit is de downsite)
• 9-00 – 11:30 uur
  Het intellectuele werk. Thuiswerken dus. Of studeren, of lezen, of schrijven of administratie. Of alles samen natuurlijk !
• 11:30 – 12.30 uur
  Sporten en douchen
  Ik ben geen avondsporter, als ik het in de voormiddag of ochtend niet doe, dan komt het er soms niet van.

Dergelijke ‘ochtenden’ lukken me 4 dagen van de 7. In het weekend wordt er dikwijls de hele voormiddag gesport en komt er geen intellectueel werk aan te pas.

De vroeg-naar-het-werk ochtenden : 3 van de 7

• 6:30 uur : opstaan en ontbijt
  Ontbijt in de keuken. Ik ben een ontbijtfan, variatie is dus troef. Ik vind het dikwijls de lekkerste maaltijd van de dag,  al hoop ik dat manlief -kok-van-het-huis- me dat niet al te kwalijk neemt.
• 7:10 : vertrek naar het werk
  en altijd file. 40 minuten voor 25 km. Soms doe ik het met de fiets en dat is dan 1 uur voor 25 km wat best haalbaar is, alleen moet ik dan alwéér douchen en nog eens veranderen van kleren op het werk, waardoor ik gauw 1:15 uur moet rekenen. 1u20 woon-werkverkeer of 2u30u., het is toch een verschil ! Maar als het echt goed weer is en niet al te druk, dan komt dat fietsen er toch van !
• 7:50 : aankomst op het werk 
  Nog een versie koffie en de keuken verwittigen dat ik warm eet.
  25 minuten wachten voor het werk begint. Dat is natuurlijk echt wel tijdverlies, maar het is inherent aan de job. Wij moeten er echt ‘op voorhand’ zijn, ook al zijn we dan nog niet echt in actie. Anderzijds is het best gezellig met de collega’s : samen koffie of ontbijt.

Ochtendrituelen van ons gezin

1. We staan nooit tegelijkertijd op
   Dat geldt ook als we beiden toch wakker zijn. Eén van ons blijft altijd net wat langer liggen. Het lief en ik,  wij zijn niet compatibel wat ochtendenergie betreft. Ik sta op en zou het liefste een dansje rond de tafel maken, zo content ben ik als de dag begint en zo vol energie en plannen. Het lief daarentegen… laat ons zeggen dat het lijf een beetje wakker is maar de geest absoluut niet. Mijn ochtendenergie (en spraakwaterval, ik beken) is een aanslag op zijn hersenen. Dus laat ik hem ’s ochtends alleen ontwaken. Dat doet hij trouwens nog voor het ontbijt.
2. Stel geen moeilijke vragen aan de dochter
   Tenzij je conflicten wil. De hersenen van een adolscent werken ’s morgens niet en al helemaal niet als het gaat over vragen als ‘wat ga je vandaag doen ?’ of erger nog ‘Hoe was het gisteren ?’ of ‘Ik hoop dat je vandaag je kamer opruimt’.
3. De radioknop schuift naar ‘uit’
   Het is een gewoonte die al zo oud is als ons gezin. Er wordt enkel naar de radio geluisterd als iemand alleen in een ruimte is. Het is dus stilletjes ten huize Kaat. Onze kinderen hebben altijd oortjes gebruikt – uiteraard ’s ochtens niet ! – en als manlief naar het ochtendnieuws luistert, gaat dat uit het moment er meer volk in de keuken is.
4. Ieder ruimt zijn ontbijt op
   Eén van ons – 2 volwassenen, een dochter en een zoon – durft dat nogal eens te vergeten. ‘Not amused” ben ik dan, zeker als wij vroeger vertrekken en je ’s avonds nog een halve ontbijttafel vindt. Maar terwille van de gezinsvrede laat ik jullie zelf gissen wie het is !

Het loopt als een trein

Geen rush bij ons  ’s ochtends en ook geen specifieke stress. Sedert dit jaar zijn beide kinderen op kot, dus doordeweeks zijn we alleen thuis. Maar ook voor ze op kot waren liep dat best vlot, ik ben altijd verwonderd geweest over hoe zelfstandig ze zelf opstonden en op tijd waren voor school (eenmaal ze natuurlijk oud genoeg waren om een wekker te begrijpen). We hebben ze, bij wijze van spreken, nooit uit bed moeten halen en ik heb toch geen nota’s in agenda’s gezien dat ze te laat op school waren, wat niet betekent dat beide kinderen ochtendmensen zijn.

Ooit zat er eens eentje met het bovenstuk van de pyama in de klas, maar dat had meer te maken met manlief die en ‘verse pyama’ verwarde met ‘kinderkleding’ dan wel met het kind zelf.

Nu ik er op terugkijk besef ik dat wel best wel geluk hadden. Zeker onze oudste (de zoon dus) neemt heel gemakkelijk routines op en de jongste …. die volgde gewoon haar broer.