10 000 vragen #109 Ben je wel eens teleurgesteld in mensen ?

Niet zou gauw teleurgesteld – of toch ?

Ik prijs mezelf gelukkig, ik ben niet snel teleurgesteld in mensen. Het lief is het daar niet mee eens, volgens hem ben ik wel degelijk soms diep teleurgesteld in mensen, maar zoek ik onmiddellijk naar waar ik in de fout ben gegaan.  Ik vrees dat hij gelijk heeft. Bovendien heb ik niet eens zo’n grote verwachtingen. Toch gebeurt het dat mensen mij teleurstellen. Diep teleurstellen. Zo diep dat ik denk dat ze meteen ook zichzelf teleurstellen.

Gebrek aan daadkracht

Wanneer ik even over het muurtje van mijn vrienden en familie kijk dan merk ik dat ik ongelooflijk teleurgesteld kan zijn (en ben) in een gebrek aan daadkracht. Wanneer mensen onrechtvaardig behandeld worden en diegene die werkelijk iets kan aan doen doet niets, dan gaat dat toch in mijn kleren zitten. Zeker wanneer ik wéét dat het onrecht ziet. Maar er gebeurt niets. Omdat de confrontatie te moeilijk is. Omdat de nek moet worden uitgestoken. Daar heb ik het best wel moeilijk mee.

Politici

Politici blijven mij teleurstellen. Dat vind ik zelf behoorlijk erg, want een gemeenschap kan niet zonder politici en die politici zouden het vertrouwen van mensen moeten hebben. Misschien niet allemaal, maar er zou toch een groep/partij moeten zijn die je vertrouwt. Vroeger zag ik in politici harde werkers en idealisten. Nu zie ik nog altijd het harde werk (dat vertrouwen heb ik toch nog wel, voor heel wat), maar idealisme is ver te zoeken. Dat ik in mijn persoonlijke leven politici van dichtbij leerde kennen (op alle niveaus) deed er al helemaal geen goed aan. Hoe langer in de politiek, hoe minder voeling ze leken te hebben met de gewone mens, met een modaal inkomen. Wat mij het meeste  is het hele verhaal trof, was dat zij dit normaal vonden. Zij hadden (hebben) kennis en macht en daar is veel mee te bereiken.

Toch meen ik niet dat politici van slechte aard zijn of dat ze opzettelijk dingen doen die de gemeenschap niet dienen. Alleen is de toren waarin ze leven dikwijls zo hoog geworden en leven ze al een heel leven in defensief, dat er nog weinig zelfreflectie is.
Ik hoop nog altijd op een man of vrouw uit de politiek die mijn ongelijk bewijst. Echt ! Ik wil niet anders !

Ik prijs mezelf gelukkig

Maar wat mijn persoonlijke leven betreft, het valt heel goed mee. Ik heb geen ervaringen met verraad of bedrog. Mensen hebben mij nog nooit grote leugens verteld of opzettelijk op het verkeerde been gezet. Ik prijs mezelf dus heel gelukkig ! Laat het aub zo blijven !

“1000 vragen aan mezelf”  gaat terug op een boekje dat een tijd geleden bij Flow zat. Het is een klein boekje en er is geen plaats voorzien om te antwoorden, daarom dacht ik : waarom niet op de blog ? Voor het pure plezier van het schrijven ? Het verzamelen van herinneringen, wat volgens Gretchen Rubin, bijdraagt tot geluk ? Vandaar een nieuwe rubriek : 1000 vragen over mezelf.
Niets weerhoudt je om mee te doen !