oergevoel

Deze morgen wist ik het weer en ik had het nog al gedacht : ik wil minstens mijn oude dag aan zee doorbrengen. Ik weet echt niet wat het is, maar waar ik ook ga, ik ‘kick’ op de zee. Niet dat ik er zo lang ben of zo, maar iedere keer ik ze terug begroet (ok, nu mag iedereen hardop lachen met het volgende) is het alsof er een soort oergevoel terugkomt. Water dat naar water trekt.

Het was bijzonder rustig aan de kust, in Nieuwpoort eigenlijk zelfs te rustig, heel wat handelaren hadden er hun jaarlijks verlof.

Dus heb ik de meeste tijd in Oostende doorgebracht, maar dat was toch gauw een uurtje ’trammen’ heen en weer.

Had ik toch ook weer dik geluk met zo’n mooi weer ! Stralende hemel ! Alleen de militaire oefeningen (ik dacht dat er een nieuwe Invasie was) lees : geweerschoten helicopter versus militaire basis, waren er teveel aan.

Ik ben wel helemaal opgepept ! De energie is er weer en ik heb me WEERAL voorgenomen dat het nooit meer zo lang zal duren. Tenslotte is de zee, waar je ook woont in België, ALTIJD dichtbij.

En voor zo’n effect … !