Tagarchief: relatie

Dinsdagwijsheid: waarom wil ik zo graag op vakantie? Vlucht of keuze ?

citaat, Dinsdagwijsheid, Kleine en grote levensfilosofieën, lijstjes, mijmeringen, stress, wijs, , , , ,

Vlucht of keuze

Toen ik dit citaat van Seth Godin  las, voel ik mij onmiddellijk aangesproken. Ik denk immers héél veel over ‘de volgende vakantie’. En ik geef eerlijk toe, er zit ook een stuk vluchten in. Is nood hebben aan vakantie slecht dan ? Tuurlijk niet, er zijn tal van voordelen aan vakantie, maar wanneer het enkel en alleen een vlucht wordt, dan is het misschien niet verkeerd om eens na te denken waarom je persé altijd weg wil. Dus dacht ik er zelf eens goed over na.

Redenen waarom ik op vakantie ga

Ik denk dat ik mij eerst moet afvragen waarom ‘vakantie’ mij zo aantrekt. Dan kan ik misschien meteen invullen waarom die nood zo groot is.

  1. Qualitytime met het lief. Vakanties versterken onze relatie. Wat wij doen of waar we zijn heeft er op zich niet veel mee te maken. Het belangrijkste is dat wij tijd maken voor elkaar. Daar hoef je natuurlijk niet voor op vakantie te gaan, maar de werkelijkheid is dat wij, eenmaal thuis, verdwijnen in onze klusjes, werk, de eigen sociale contacten en hobby’s.
    Soms ‘doen we alsof we op vakantie zijn’, een heerlijke methode is dat. Dan trekken we s’morgens ergens naar toe, om te wandelen of zo, of we gaan eten in een naburige stad. Ook dan hebben wij dat vakantiegevoel, ook al duurt het soms maar vier uur in plaats van dagen aan een stuk.
    Voila, zo kan het ook !
  2. Actief buitenleven: Wanneer we (of ik alleen) op vakantie ben, dan ben ik ontzettend veel tijd buiten in de natuur of plan ik stadsbezoeken en geniet ik van musea. Het is ‘evident’ als ik op vakantie ga. Ik stel er mij geen vragen rond, het is de kracht van de gewoonte, vandaar dat het geen inspanning vraagt.
    Niets houdt mij tegen om dit ook in mijn ‘gewone’ leven te integreren, op weekends, op dagen dat ik niet moet werken, zelfs ‘s avonds na het werk. Of ik organiseer voor mezelf ‘micro-adventures’.
  3. Ik ben offline en slecht bereikbaar. Dat is wel echt een groot voordeel aan vakantie. Blijkbaar heb ik geen moeite om offline te zijn op vakantie, of niet in te gaan om mails en berichtjes. Op de of andere manier lukt mij dat ‘thuis’ niet. Dan heb ik een ‘drive’ om altijd ‘on top of everything’ te zitten. Vakantie is voor mij loslaten.
    Waarom lukt mij dat thuis niet ? Ik merk dat dat online zijn voor mij echt erover is en het mij soms onrustig maakt. Dus hier is echt serieus werk aan de winkel ! Hier is het mijzelf al duidelijk, hier gaat het duidelijk meer over vlucht dan wel keuze, ik wil helemaal niet zoveel online zijn !)
  4. Ik lees en schrijf veel op vakantie. Het lijkt alsof mijn geest dan vrij genoeg is om van alles te absorberen, om heel rustig uren te lezen. Ik kijk nauwelijks op de klok. Ook hier: loslaten. Dat ik het kan op vakantie. Dat het moeilijk is daarbuiten.
    Het meest evidente (zoals ongeveer met alles) is dat ik gewoon tijd inplan om te lezen en te schrijven. Dat doe ik nu ook al maar ik blijf toch teveel tijd verliezen aan sociale media (punt 3) en soms ook regelrecht televisie. Met sociale media en televisie is het zoals met het persé op vakantie willen. Op zich is het prima als je er voor kiest, maar niet als het een vlucht (of uitstelgedrag) wordt.

Evenwicht vinden tussen drukte en rust

Blijft mij te vertellen dat wij toch alweer een volgende vakantie geboekt hebben en ik daar helemaal achter sta. De feestmaand december is voor mij er compleet over. Wij proberen het aantal feestjes beperkt te houden, maar we ontsnappen niet aan een aantal regelrechte sociale verplichtingen. “Waarom zeg je dan geen nee tegen die feestjes ?”. Ik ken mensen die dat doen, maar ik krijg het niet over mijn hart. Het gaat om mensen die wij graag zien en die ons er echt wel graag bij hebben. Het gaat om familie en dat vind ik (en wij) toch nog altijd héél belangrijk, ook al betekent dat  familiefeestje die geweldig veel energie kosten. Sedert wij tijdens de kerstvakantie ook op vakantie gaan kan ik er beter mee leven. Ik weet dat er dan ook weer een tijd komt van rust en afzondering.

Toch vind ik het sowieso een mooie denkoefening. Waarom heb je geweldige nood aan sommige zaken ? Wat zit daar achter ? Is het vlucht of keuze ? Waarom check ik mijn telefoon meer dan nodig is ?

1000 vragen

1000 vragen #127 Word je snel verliefd ?

1000 vragen over mezelf, , ,

verliefd

Hopeloos verliefd

Ik word niet snel verliefd, ik kan de keren op 1 hand tellen (uitgezonderd de lagere schooltijd), maar o wee als ik verliefd word. Dan is het werkelijk  h o p e l o o s  ! ! !
De tijd valt als het ware stil, ik kan niet meer eten (ik leef van de liefde), de wereldvrede is nabij (de roze bril), ik kan niet meer slapen (energie met bakken) en de creativiteit raast door mijn bloed (poëzie, schilderen, tekenen, wat je maar wil). Het is bijna een medische aandoening !

Ziek van liefdesverdriet

Ik ben dan ook al ziek geweest van liefdesverdriet. Oké, dat was nog in mijn studententijd, maar echt, toen mijn toenmalig lief andere oorden wou opzoeken verging de wereld. Ik was o zo de kluts kwijt dat er werkelijk niets meer met mij aan te vangen was. Zo erg dat een wijs iemand (dat gaat zo als je studeert) mijn ouders aanraadde dat ik zou rondtrekken met rugzak en tent om ‘mezelf terug te vinden’. Ik besef dat dat o zo dramatisch klinkt, maar het heeft mij om nooit of te nimmer te lachen met ‘jong liefdesverdriet’. En al helemaal niet met liefdesverdriet van jongeren. Mijn eerste grote liefdesverdriet kwam toen ik al een twintiger was, en dat was behoorlijk heftig, dus hoe erg moet dat niet zijn als je nog op de middelbare schoolbanken zit ?

For ever and ever

Zo hevig die verliefdheid is, evengoed is de duur ervan. Het gaat gewoon niet over. Naderhand kan ik wel weer normaal ademen het leven stabiliseert (gelukkig, want zo’n verliefdheid kost nogal wat energie), maar de verliefdheid blijft. Misschien ligt dat ook aan het lief natuurlijk. Ik kan nog altijd emotioneel worden als ik aan vrienden iets vertel over onze eerste ontmoeting, of over wie het lief voor mij is.
Die bakken energie, die uitbarsting van creativiteit, dat is spijtig genoeg weg. Als ik zie wat ik in die perioden voor elkaar kreeg, dan snap ik héél goed dat verliefdheid een hoop chemie is.

Gelukkig is er nu de liefde. De rust. Die haven waar het goed toeven is.

1000 vragen

1000 vragen #125 Welk oud zeer heb je ?

1000 vragen over mezelf, mijmeringen, , , , ,

Als een wonde die nu en dan weer helemaal openscheurt

Oud zeer is als een wonde die nu en dan weer helemaal openscheurt. Niet altijd. Soms is het littekenweefsel een zachte herinneringen. Dan kan ik er naar kijken maar functioneer  ik verder prima. Het is er, en het maakt me tot wie ik ben. Met alle licht en duister.

Soms jeukt het ook. Omdat er iets gezegd wordt. Omdat het terug in het heden wordt gebracht. En dan weer barst het open. Roert het, ontsteekt het. Omdat ik denk ‘niet weer’.

Dat oud zeer

1000 vragen

1000 vragen #121 Verkies je wel eens je werk boven de liefde ?

"Het Werk", 1000 vragen over mezelf, , , , , ,

Werk en liefde, het is meestal een gespannen relatie

Ik vrees dat ik – zoals veel Vlamingen – ben opgevoed met een arbeidsethos dat zegt dat je zonder werken geen reden hebt van bestaan. Eerst werken en dan de rest. Alleen, er is altijd werk. Bovendien leert het leven ons met vallen en opstaan dat het omgekeerd is: zonder liefde geen reden van bestaan. De liefde is alles. Althans, dat geloof ik, maar het is niet dat ik er altijd naar handel.

Liefde vraagt tijd zonder deadline

Zonder tijd geen liefde. Hoeveel er ook wordt geschreven over kwaliteit versus kwantiteit, er zijn zaken die geen tijdsdruk verdragen. Het genieten van elkaar, het zomaar wandelen in een bos en vervolgens tot een diep gesprek komen. Dat kan je niet even doen in 1,2,3. Liefde vraagt tijd en is allergisch aan tijdsdruk. Maar waar vind je die tijd ? Door hem te maken natuurlijk, maar daar wringt (bij mij toch) dikwijls het schoentje.

Werken is gemakkelijk

Bovendien is werken soms the easy way out. Wanneer je werkt hoef je niet na te denken over je leven of je relatie. Werken geeft structuur en zekerheid. Op je werk kan je je ‘rol’ aannemen, de kwetsbaarheid is er stukken geringer en de verwachtingen zijn meestal goed omschreven. Je kan onderhandelen over wat je wil en niet wil, je werk organiseren zoals je wil.

Kies ik voor liefde of het werk ?

Natuurlijk is het geen of/of verhaal, laat staan een zwart/wit verhaal waarbij werken als een noodzakelijk kwaad wordt gezien en liefde als de grootste voldoening. Het is – wat had je gedacht – een kwestie van balans. Er zijn tijden dat die balans doorslaat bij mij. Meestal richting werk. Dan vlucht in in het werk, in de zekerheid ervan, in het sussende ervan. Dan hoef ik niet over moeilijke zaken na te denken. 

Of ik word helemaal opgeslorpt door die arbeidsethos die er van kindsbeen werd ingehamerd en zie niet meer wanneer de grens overschreden is, wanneer ik geen aandacht meer heb voor de mensen om mij heen en al helemaal niet voor mezelf.

Liefde en werk, ik vind het een moeilijke balans. Ook werk geeft voldoening. Liefde is ook meer dan de liefde tot de partner, de kinderen. Hoeveel tijd en energie is er nog voor familie en vrienden ?

Ik besef heel goed, dat als het er op aankomt, die liefde (voor partner, familie, vrienden, maar evengoed voor de natuur en deze aarde) mij veel meer kracht geeft dan welk werk ook. Dat dit het is wat mij leven maakt.

En dat ik dat soms vergeet. Heel veel zelfs.