Categorie archief: Kleine en grote levensfilosofieën

kanker na de chemotherapie

Wat na de chemo ?

Kleine en grote levensfilosofieën, , , , ,

Van hot topic naar taboe

Tik het woord ‘kanker’ in de zoekbalk hier rechtsboven en je krijgt best wat hits. Ik heb er zelfs een hele sidepage aan gewijd. De kanker trad hier binnen rond mei 2018 en kreeg een vervolg in delen. Chemo, elke 14 dagen. Zes maand lang.

En toen was het gedaan. Gedaan met de chemokuren en het tweewekelijks bezoek aan Gasthuisberg. Gedaan met de kanker. Zo leek het toch. De laatste arts was bijna zo bot om ons te vragen wat daar eigenlijk kwamen doen, bij de laatste consult op Gasthuisberg midden december.

Daarmee leek het verhaal ook afgesloten. Het lief wou af van het label ‘kanker’ en pikte vervolgens de draad op waar hij ‘m in mei had laten liggen. Méér nog, zijn energie leek geen grenzen te kennen, zijn goesting onoverwinnelijk, hij ging terug aan het werk en combineerde dat met sporten, met nieuwe projecten, kortom, met heel, heel veel.
Het woord kanker viel hier niet meer. Ik voelde hoe het een taboe werd. Maar ik begreep het wel.

Het kan (snel) verkeren

Nu kunnen we wel doen alsof de kanker er niet meer is (en daar gaan we ook van uit), ergens in hoofden van geleerden is beslist dat je pas na 5 jaar kankervrij wordt verklaard. Ondertussen is het natuurlijk geen afwachten, het is verder gaan met je leven. Hier thuis met het explicitiete taboe, onderhuids met de angst die zomaar de kop kan kopsteken. Net als die kanker trouwens. Het kan alle kanten uit.

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat dat niet weegt. Soms motiveert het mij om extra te genieten en dankbaar te zijn. Soms ook maakt het mij triest en onzeker. Het kan snel verkeren. Eender welke kant.

Onzichtbaar

Hoeveel liters of zeg maar emmers er in het lief z’n lijf zijn gegaan weet ik niet, maar het zijn er veel. Dat laat sporen na. Vermoeidheid. Een spijsvertering die niet altijd op naar wens verloopt. Een gevoelige huid. De lijst is lang.
Maar voor de rest lijkt alles normaal.

Kanker, zoals het bij het lief is, zie je niet. Hij heeft een goede dos haar. Hij is bewegelijk. Hij kan meestal eten wat hij wil.

Het lijkt alsof er niets geweest is.

Een rimpel in het water, een bries over het meer.

Er zijn sterke onderstromen en soms ballen de wolken zich samen boven het water. Komt er storm, of gaat het voorbij ? Wordt het lente of herfst ?

Je ziet niets, maar hij is bij tijden nog heel moe. Of die darmen willen weer niet mee. Omdat we het zo gewoon zijn merken we het nog nauwelijks dat het niet normaal is. Soms lukt het niet zo goed, op het werk, thuis, met alles wat er om handen is. Dan wordt het teveel en is volhouden. Tot het weekend.

Is het lief te snel terug aan het werk gegaan ? Nauwelijks een maand na zijn laatste chemo van 12 keer 46 uur ? Daar valt niet op te antwoorden. Thuis zitten kost ook energie. Net als het gebrek aan sociaal contact.

Ons leven is veranderd

Tot op vandaag kan ik niet zeggen hoe zeer en in welke mate. Maar dat ons leven veranderd is, is zeker. Zowel bij hem als bij mij. Wij kiezen resoluter voor geluk. Het is een torenhoog cliché, maar met die kanker kwam het besef dat het leven kort kan zijn. En vervolgens schemert altijd de vraag

Wat wil je doen met dit leven, de tijd die je krijgt ?

Het lief is daarin resoluter dan ik. Het lief wacht niet meer. Hij doet. Hij kiest. ‘Later’ is relatief. Later komt misschien nooit. Je weet niets over later.
Ik ben nog in volle lering. De lering dat iedere dag een niet te missen kans is. Niet te missen als in ‘nooit meer in te halen’. Ik leerde voor mezelf dat dat helemaal niet betekent dat er van alles gedaan moet worden of dat ik in continue stress van ‘missing out’ leef, maar net omgekeerd: dat ik beter de tijd niet door mijn vingers laat glijden door dingen die mij niet warm of koud maken, tijd die mij niet gelukkiger maakt.

Bewuster leven

Daar zijn we beiden heel erg mee bezig. En wat we nog willen doen met dat leven, met iedere dag. Ik stel mij vragen die ik vroeger niet stelde. Deels omdat ik genoodzaakt ben ze te stellen. Choose your battles: of anders gezegd, wees je bewust waar je je tijd en energie in steekt. Voor mij betekent dat loslaten wat geen energie geeft, wat afmat, wat eigenlijk niets opbrengt en anderzijds kiezen voor wat energie geeft.
Niet toegeven aan de angst voor de toekomst, want die is er wel.


Kiezen voor het leven, volop leven.

Soms betekent dat languit in de zetel met een geweldig goed boek. Wandelen in de natuur. Drie uur tafelen en nog niet uitgepraat raken. De knuffel ‘s morgens in bed. De kus voor het huis wordt verlaten. “Ik zie je graag” zeggen en beseffen: zo dankbaar om dit leven.

Vakantieplannen en -dromen. Het begint met plaatjes en boeken.

boeken, Reizen en uitstapjes, vakantie, , ,

De lente doet dromen van de zomer !

vakantieplannen

Samenvatting: Het begint bij dromen. Vakantiedromen. Wegdromen bij prachtige foto’s en boeken. Schriftjes vullen met aantekeningen. En dan wordt het echt: de droom is niet langer droom. Het worden vakantieplannen. Hier vind je boeken die je al helemaal in vakantiestemming brengen en je dromen aanwakkeren.

De lente is in het land en dat doet natuurlijk volop dromen van een eindeloze zomer met tal van vakantieplannen. Dat dromen en plannen vind ik een plezier op zich. Grofweg 95% van mijn vakantiedromen halen het niet, maar geen bezwaar: in mijn hoofd ben ik altijd op reis, altijd op weg naar een nieuw avontuur.
Meestal begint het met foto’s en boeken. Of nog beter: hele fotoboeken waarin ik mezelf zonder gêne mee op de foto zet. Want weinig is onmogelijk in mijn dromen. Ik pas het plaatje wel zelf aan !

On a roadtrip – Spanje

Het nomadische leven spreekt me meer dan een beetje aan. Zo haak ik het caravannetje aan en hup, we zien wel waar we komen. Die vrijheid is me dierbaar, heel dierbaar. Meestal reis ik noordwaarts, omwille van mijn grote liefde voor Nederland, maar als kind was ik jaren aan een stuk in Spanje met al even nomadische ouders.

Het boek ‘on a roadtrip, ontdek Zuid-Europa met je auto, brengt me terug naar mijn kindertijd. Mijn vader was een trekker pur sang, rijden op de bonnefooi, waar we ook uitkwamen. Meestal was dat het zuiden, omwille van het goede weer.

De grote zomervakantie is nog niet in zicht, maar niets weerhoudt me om toch naar Spanje te trekken voor enkele dagen. Méér nog, ik heb hét excuus om naar Spanje te trekken, mijn broer en schoonzus ruilden immers voor altijd hun Westvlaamse huis voor het zonnige Spanje. Het zou een mooi begin zijn van een roadtrip. Broer altijd toch ‘ergens’ in de buurt.
In het boek staan prachtige uitgewerkte roadtrips, met goede adresjes ver weg van de klassieke autobanen.

Het boek gaat overigens niet enkel over Spanje maar over heel Zuid-Europa. Portugal, Spanje, Kroatië (mij onbekend), Kreta en Sicilië. Dat doet mij ongelooflijk dromen.

I love the seaside – The surf & travel guide to northwest Europe

Wie deze blog volgt, merkt het: bijna al mijn reizen hebben één ding gemeen: water. Ik lijk het water altijd te willen opzoeken. Liefst de zee (vandaar mijn grote liefde voor Zeeland) en als het echt niet anders kan, dan toch een vakantie waar water is. Al is het maar een meer, een stuwdam, of zoals tijdens de Kerstvakantie het Veluwemeer. Als er maar water is.

Nog leuker is het avontuurlijke water. Om te surfen, te kajakken of zoals ik vorige zomer ontdekte: te suppen. Het boek I love the seaside brengt me naar de prachtigste plekken om actief van de mooiste stranden te genieten.

I love the seaside is een boek voor de nomadische avonturier zoals die van on a roadtrip. Zonder al te veel plannen maar met het nodige sportgerief in de auto op zoek gaan naar de beste stranden en eetplaatjes. Top voor mij: ook de campings worden er in vermeld. Het boek doet me een beetje denken aan de Lonely Planet, véél adresjes en suggesties, maar wel 100 keer mooier uitgegeven. Nu nog sparen voor die SUP (waarover ik nog altijd twijfel) en mij nogmaals inschrijven voor de surflessen. Gelukkig dichtbij.

Fernweh – Bucketlist

Met deze bucketlijst houd je je vakantieplannen prima bij.

Misschien denk je: daar heb ik geen tijd voor, geen geld, dat lukt mij allemaal niet. Dat kan. Zei ik zelf niet dat 95% van mijn dromen de eindmeet niet haalt ? Ik vind dat helemaal niet erg. Op mijn bureau hangen kaarten van Europa en zelfs eentje van de VS. Tal van reizen zijn al in gedachten gemaakt. Ik heb er beelden en verhalen bij. Via reiscafé’s werd ik warm van de verhalen van anderen. Ik laat mezelf totaal niet ontmoedigen door de gedachte dat ik daar misschien nooit zal geraken.

Soms lijken dromen ingewikkelder dan je denkt. Dromen zijn als kleine zaadjes die je plant en vervolgens verzorgt. Hoe meer aandacht je er aan geeft, hoe groter de kans dat er iets groeit. Uiteindelijk wordt dat groeien (dromen en aandacht geven !) op zijn minst zo belangrijk als het resultaat. Daarom ben ik een voorstander van het opschrijven van je dromen. Een soort bucketlist die je nu en dan opnieuw tevoorschijn haalt.

Het boek Fernweg (mijn bucketlist) houdt voor mij al mijn dromen en vakantieplannen bij. Het is echter meer dan gewoon een lijstje, want het onderzoekt je motivatie op verschillende manieren en motivatie is de drijvende motor. Hoe meer je het wil, het meer kans dat je het ook echt zal doen.

Nu en dan bekijk ik mijn bucketlist opnieuw en verschuiven de prioriteiten. Soms gebeurt het dat ik de motivatie niet meer vind en dat de droom niet meer zo aantrekkelijk is. Geen erg ! Dromen genoeg en je kan maar best gaan voor wat jou écht warm maakt.

Het gebeurt – dat geef ik grif toe – dat mijn verwachtingen niet worden ingelost, dat de vakantieplannen er op papier mooier uitzagen dan in het echt. Dat vind ik dan weer niet erg. Je kan tenslotte maar weten of iets je echt ligt als je het hebt meegemaakt. Ook dan blijft overigens het gevoel van voldoening: ik heb het toch maar gedaan, ik ben uit mijn comfortzone gekomen en heb dit tot een goed einde gebracht.

De zomer doet dromen

Misschien is het bar slecht weer als je dit artikel leest. Regent het en zijn de vakantiedagen nog lang niet in zicht. Omring je dan met fijne boeken met prachtige vakantiefoto’s. Droom volop en laat je gedachten alle windrichtingen uitgaan. Omring je met zomerse herinneringen. Laat het praktische je vakantieplannen niet in de weg staan. Zelfs op de donkerste dag in de winter dacht ik aan die zalige dag in De Biesbosch, gewoon omwille van het hoesje rond mijn telefoon !

Geef jezelf de kans om te dromen. Voed je dromen en wie weet wat er gebeurt !

Opruimen is een drama. En ook wel een feestje.

Kleine en grote levensfilosofieën, Sweet Home,

Dat ene boek dat ik wegdeed

Nu de lente lonkt en iedereen zo’n beetje hip geworden is om zo weinig mogelijk spullen te verzamelen, zit ik bij tijden in een waar conflict. Zo ben ik zelf een voorstander van minder spullen. Ik kan daar grote theorieën over hebben, maar doorgaans komt het neer op dit: minder spullen is minder opruimen.

Tot ik onlangs een boek zocht dat mij dierbaar was in mijn studententijd. Héél dierbaar. Ik dacht: dit moet ik opnieuw lezen, want het heeft mij toen best wel wat levenswijsheid geschonken. Maar net omdat het geleden was mijn studententijd, heb ik het boek 2 jaar geleden richting kringloop gebracht. Dat was balen. Ook al omdat ik het niet simpelweg in een bibliotheek terugvinden kon.

‘Ik stel mij voor dat jij een prikkelarme kamer hebt’

Onlangs was ik met iemand in een bijster ernstig gesprek. We kenden elkaar al langer, maar waren nog nooit bij elkaar op bezoek geweest. Als ik aan haar denk dan denk ik aan iemand die mij toch behoorlijk goed kan inschatten. Tot ze deze zin zei. ‘Dat ik wellicht een prikkelarme kamer had’. Ik vroeg me af hoe ze in hemelsnaam de bal zo kon misslaan of welke verwarrende signalen ik mensen moet geven.

Een ware speeltuin

Mijn kamer is geenszins het landschap waarover professor De Geest schrijft en al helemaal geen ruïne, maar het is een regelrechte speeltuin. Er is een teveel, al is het netjes opgeruimd. Er is de creatieve tafel waar momenteel het weefgetouw staat. De regel is hier: er mag maar één project op de tafel.
Er is de leeshoek, met een geweldige zetel en een bartafeltje met, (mocht je twijfelen, niet-alcoholische- drank. De leeslamp. De 10 boeken van het moment.
Er is de werktafel. Met potten vol pennen. Met links de printer en een gigantisch scherm. Met op het magneetbord kalenders en planners.
Er is de mediahoek, met gelukkig Netflix dat geen plaats vraagt.

Alles samen is het één grote speelplaats die continu uitnodigt om dingen te doen.
Niks van, die prikkelarme kamer.

Waarom is niemand blij om het terugvinden van spullen ?

Al bij al wordt hier vaak opgeruimd en is het niet zoals bij professor De Geest. Soms is het opruimen een waar feestje. Er mogen best wel spullen weg. Herontdekken (waarom heeft niemand het daarover ?) is overigens best ook fijn. Kijk, die pen die ik een jaar niet heb gebruikt ! Wat een zaligheid om die terug in handen te nemen. En o dat gedicht !

Soms is het dus best wel een feestje. Om het opnieuw vinden van spullen. De verse aandacht, het zonlicht dat plots schittert op wat lang verloren leek.

Anderzijds noopt ieder opruimen mij tot minder kopen. Minder spullen. Omdat wat ik hier dan toch heb, plots een eigen glans krijgt.

Maar een Marie Kondo word ik wellicht nooit.

Hoeft ook niet.

No-spend month

Challenge, consumentenzaken, keuzes, Kleine en grote levensfilosofieën, , , ,

Januari: no spend en andere experimenten

De eerste maand van het jaar is voor veel mensen de maand van goede voornemens en hier was dat niet anders. Behalve voornemens, wou ik ook een paar experimenten doen. Ik legde mezelf geen druk op – vandaar dat ik er niet over schreef – en zou enige mildheid ten aanzien van mezelf tonen. Experimenten oké, er ongelukkig door worden, nee.

No spend month

Eerste experiment: geen onnodige uitgaven in januari. Concreet betekent dit om niets te kopen dat ‘extra’ was of luxe. De gewone boodschappen werden dus gedaan en aangezien wij zo ongeveer 1 keer per week een dessertje kopen bleef dat ook. Er werden evengoed broodje gekocht in het weekend, maar geen kleren, geen boeken, geen ‘extra’s.

Het resultaat

Iedere avond zette ik een kruisje als het mij gelukt was om niets extra / onnodig te kopen. Je kan het op de foto niet goed zien, maar het is 3 keer niet gelukt, of eigenlijk 2 keer, je mag zelf oordelen

  • een uitgebreid ontbijt met collega’s
  • een nieuw armbandje voor mijn uurwerk
  • een nieuw badpak

Het eerste, dat was niet nodig. Voor het congres begon kregen we immers ook koffie. Maar ik was mild en ging voor de gezelligheid onder collega’s.
Het tweede, dat was volgens mij ‘noodzakelijk’. Het bandje van mijn uurwerk was kapot en ja, ik ben nogal verzot op mijn Garmin VivoActive.
Het derde, dat was de meest leerrijke, want dat badpak had ik echt niet nodig. Het was (is) mooi maar ik kan een kwartklas van badpakken voorzien.

Ik kocht gezondheid en de zomer

Ik heb het gekocht toen ik ziek in de zetel lag terwijl het buiten regende en koud was. Ik ‘kocht’ in zekere zin de lente en de zomer. Ik kocht mijn verlangen om gezond te zijn en zag mezelf volop genieten van zwembad.

Alle kenmerken van een emokoop dus. Het is geen miskoop en het was ‘een soldeke’, maar het leert me dat wanneer ik mij niet goed voel de ‘wilskracht’ serieus onder druk wordt gezet en enige ‘troostkoop’ mij niet vreemd is. Daar wil ik wel bewuster mee omgaan. De aankoop wou immers een behoefte vervullen die het niet deed.
Het hielp ook dat ik mijn valkuilen in het kopen ken.

No spend month: kruisjes zetten loont

Ik merkte dat het kruisjes zetten best motiverend was. Het niet onderbreken van de lijn was belangrijk in deze no spend month. Het ging behoorlijk gemakkelijk. Dit hielp me verder nog bij de challenge

  • het was overzienbaar in tijd
  • ik vond dat mijn welbevinden er niet mocht onder lijden. Zou het niet lukken, dan was dat ook oké.

En dan in februari vollen bak ?

Ik geef toe dat ik bij het begin van februari toch een beetje losser met de centen was, al viel dat heel erg mee. Het is ook niet zo dat ik nu het gevoel heb dat er een inhaalbeweging nodig is.

Ik heb niet veel nodig

Wat ik leerde tijdens de no spend month is dat ik weinig nodig heb en dat het mij vrij makkelijk lukt om nee te zeggen. Dat betekent niet dat ik vanaf nu terrasje meer zal doen of op restaurant en al helemaal niet dat ik geen boeken meer zal kopen of plots zo zuinig mogelijk zal leven. Dat hoeft ook niet.

Kies voor geluk

Uiteindelijk gaat het daarom. Te kiezen voor geluk. Het ontbijt met collega’s was een geluksmomentje. Ik weet zeker dat ik zal genieten van het badpak. Maar het hoefde niet. Ik zal er niet beter of met meer plezier om zwemmen.