Categoriearchief: Kleine en grote levensfilosofieën

badpakken

Reality check: het badpak

Kleine en grote levensfilosofieën, mijmeringen, stress, , , , ,

Met de vakantie in zicht en een zomer die alsmaar warmer wordt, ontsnap ik er niet aan: het badpak. De bikini negeer ik al enkele decennia – no comment about that.
De aankoop van een badpak bracht met tot existentiële twijfels. Met jaloersheid kijk ik naar de mannen in hun shorts. Gelukkig kan ik er ook goed mee lachen.

Dat het kopen van een badpak zo’n obstakel zou worden

Het lief had iets nodig van Decathlon. Nu hebben ze daar niet een paar, maar tal van zwempakken. De één al mooier dan de andere. Een vriendin van mij (die aan triatlon doet) koopt zwempakken zoals wij om een brood gaan (oké, overdreven) en stuurt me foto’s vanuit het pashok. Dit badpak ? Welke vind je het mooiste ? Waarop er heen en weer geappt wordt en zij toch hetgene koopt dat ze al voorzien had. Zo gaat dat. Zei ik al dat er geen grammetje vet aan haar zit ?

Ik zag geen badpak maar iets anders

Zo wou ik dat het ook bij mij ging. Ik twijfelde tussen 3 badpakken. Waarom niet snel foto van mezelf appen en vragen wat ze er van dacht ? Nu heb ik gelukkig al een beetje ervaring met selfies, maar een selfie in een pashok (hard licht) met een badpak, dat zag er bij mij niet uit.  Met kleren kan je nog het één en ander verhullen. Badpakken zijn genadeloos. Ik zag de foto en klikte delete, delete, delete.  Ik zag immers geen badpak maar een opstapeling van kilo’s die er teveel aan waren.

Vrouwen zijn benadeeld

Mannen kunnen shorts aan en lopen zo aan het strand. Vrouwen, dat is een ander geval. Probeer maar eens goed te zien in de ‘sexy’ badpakken voor vrouwen !

Laat staan zwemmen ! Zijn badpakken wel gemaakt om aan te zwemmen ? Mag je er in bewegen ? Hoe dan ook, na het zien van bovenstaand filmpje was ik écht van alle complexen verlost.  Body Positivity, right! 

Ik troostte me trouwens met de gedachte dat, eenmaal in het water, alleen mijn hoofd te zien is en ik voor de rest ‘onzichtbaar’ ben. Ja toch ?

Fijne vakantie en veel zwemplezier!

snapshot diary

Snapshot diary week #17/2020 – Q6

mijmeringen, onderwijs, photo a day, Smartschool, Snapshot diary, , , , , ,
Mijn leven valt uiteen in schermtijd (werken en nieuws) en wandelen/fietsen/lopen in het Hageland. Gelukkig is de natuur hier prachtig.

Bij iedereen hetzelfde?

Deze snapshot diary worden saai. Zes weken quarantaine al, omgekerend (begonnen op woensdag) zo’n 40 dagen! In bijbelse termen zou het nu volop feest moeten zijn! Gedaan met dat juk en eenzaamheid! Gedaan met dat naar binnen kijken !

Diep ontgoocheld

De veiligheidsraad beloofde echter weinig goeds. Net als wellicht heel Vlaanderen zat ik om 19 uur netjes voor mijn televisie waar mijn geduld 3 uur op de proef werd gesteld om beloond te worden met een chaotische voorstelling waar het duidelijk werd dat de veiligheidsraad meer een economische raad is dan wel een veiligheidsraad. Ik was diep ontgoocheld. We mogen straks met z’n allen richting Ikea, waar we misschien met 100 rondlopen, maar niet naar onze familie, zelfs niet als we daar maar met 4 zijn en ons netjes aan social distancing houden.
Erger nog vind ik dat er niets gezegd is over begrafenissen. Dat blijf ik wreed vinden. Sterft je vader, je moeder, zus of broer, dan kan je niet eens samen met je familie afscheid nemen, zelfs niet met de naaste familie. Het verweesd achtergelaten worden is nu wel héél letterlijk te nemen. Je zal maar weduwe worden dezer dagen.

Routines in het afstandsleren

Mijn leven bestaat grotendeels uit het achter de computer zitten. Ik merk dat de onlinevergaderingen stukken efficiënter lopen dan in het begin, dat is alvast een opsteker. Ook mijn leerlingen lijken geroutineerd: iedereen is netjes mee. Ze verdienen een applausje! Daarmee is niet gezegd dat het overal zo is (en kan) en de sociale interactie is natuurlijk gigantisch klein. Mijn leerlingen zijn tijdens de live sessies ‘opdrachtgericht’, terwijl ze anders wel goede discussies over maatschappij en leven zijn. Dat valt allemaal weg en dat is toch ook een onderdeel van onderwijs.

“Ik krijg mijn dochter niet meer buiten”

Ik hoorde een ouder vertellen dat ze haar dochter niet meer ‘buiten krijgt’. ‘Ze blijft continu in huis en het meeste van de tijd zelfs op haar kamer’. Ja, er was het schoolwerk, maar naast het schoolwerk was er enkel de leegte. Want geen scouts, geen muziekschool, geen sportclub en zomaar fietsen of wandelen, dat waren ze niet gewoon.
Ik mag zelf wel een traditie hebben om véél (alleen) te lopen, fietsen en wandelen, na al die weken voel ik dat ik mezelf moet verplichten om buiten te komen om te wandelen, fietsen en lopen. Thuis wordt steeds meer de veilige cocoon, de buitenwereld, daar is het gevaar.

Thuis wordt steeds meer de veilige cocoon

Het mooie weer!

Het mooie weer is evenwel een godsgeschenk. Het lonkt mij toch naar buiten al is de zin er soms niet, de natuur staat volop in bloei, het nieuwe leven spat er vanaf. Ik mag mij niet voorstellen dat we een donkere maand vol regen en wolken hadden gehad, dat zou pas deprimerend geweest zijn.

Dus start ik deze week opnieuw met mijn vaste routines, dagschema en weekschema en kijk uit naar alle goede momenten.

smartphone dieet

40 dagen smartphone dieet

keuzes

Geen 40 dagen zonder vlees of alcohol voor mij, maar wel 40 dagen smartphone dieet. De gedachte klinkt makkelijk, tot ik het vertelde aan wie mij echt goed kent. Gefronste wenkbrauwen kreeg ik. Dat het geen makkelijke zal worden dus.

Bewustwording

Vandaag is het aswoendag, de startdag van het christelijke vasten. Nu zijn er in het christendom al lang geen expliciete regels meer, maar het blijft een periode van bewustwording en stilstaan bij je leven. De varianten van deze vasten zijn tegenwoordig legio: 40 dagen zonder alcohol, 40 dagen zonder vlees, suiker en wat nog meer.

Mijn smartphone dieet : vanaf 20 uur staat hij af

smartphone dieet

Zo’n oefeningen van bewustwording vind ik best zinvol. Dat met die smartphone, dat blijft een dingetje. Er zijn tijden dat ik er beter mee omga, maar hoe meer gestresseerd, hoe meer ik de drang voel om allerlei accounts te ‘checken’, inclusief die van het werk. Dus vanaf vandaag aswoensdag, tijdens de vastendagen begint mijn smartphone dieet, geen ‘internet’ meer, op Netflix (via TV) na. Geen internet, want die smartphone alleen is niet genoeg. Idem voor tablet en laptop. Dus ook: niet meer werken na 20 uur. Dat lijkt allemaal evident, maar dat is het hier niet. Het gebeurt niet zelden dat ik rond een uur of 19 ‘snel’ nog iets wil doen en uiteindelijk blijf werken tot een uur of 21. Slechte gewoontes, slechte planning.

Compenseer je dan niet op andere momenten?

Zo’n smartphone dieet, compenseer je dat niet op de dagen dat je wel de vrije hand hebt? De ervaring (met de no spend weken) leren me dat er wel enige compensatie is maar dat die niet gelijk is aan wat er anders zou zijn gebeurd. Het gaat me, net zoals bij de no spend weken, niet in eerste plaats om ‘minder’, maar wel om ‘bewuster’ en het liefst ook nog het aanleren van goede gewoontes. In mijn wildste dromen leg ik die smartphone ook na de vasten weg na 20 uur. Zou mooi zijn.

Zelf graag inzicht in je smartphonegebruik?

Mocht je zelf graag wat meer inzicht krijgen in je smartphonegebruik (maar schrik niet van de resultaten), dan raad ik je de app MobileDNA van UGent aan. Gratis en ook wel genadeloos. Hoe het in zijn werk gaat kan je hier lezen. Inzicht is het begin van alles. Je kan nadien nog altijd kiezen of je jezelf een smartphone dieet oplegt of niet. Misschien kies je ervoor om bepaalde apps te schrappen of te begrenzen. Jezelf 1 uurtje sociale media per dag toestaan bijvoorbeeld, maar ook niet meer.

Zondag feestdag!

Nou, niet echt, maar wist je dat volgens de christelijke vasten, er op zondag niet gevast mag worden? Dat is immers een feestdag. Heb je moeite met 7/7, troost je dan met deze gedachte. Op zondag mag je gerust doen wat je wil. Of je doet het net niet. omdat je best tevreden bent met je nieuwe voornemen.

Nog iemand die een 40 -dagen actie houdt?

citaat

Wanneer het gebrek aan motivatie je opbreekt

"Het Werk", citaat, mijmeringen, , , ,
Motivation follows action, yet most of us are seeking motivation that creates action.

Excuses en uitstel gedrag zijn dikke vrienden. Evenals het ervaren van een totaal gebrek aan motivatie. Tegenwoordig neem ik die gedachten niet meer al te ernstig.

De motivatie was er vooral bij het begin

Ik merk het steeds meer, het moment dat ik stilsta bij ‘ik heb er geen zin in’, of allerlei excuses mijn hoofd bezoeken, het alleen maar bergaf gaat. Als het over motivatie gaat, dan moet ik toegeven dat ik ze niet altijd vind. Ik herinner me heel goed mijn ‘why’, (het lopen van een halve marathon, het herschrijven van een hoofdstuk voor mijn leerlingen) maar ik verlies motivatie on the road. Het doel schittert bijlange niet meer zo hard als toen ik het in gedachten had.

Het zijn maar gedachten

Tegenwoordig hecht ik daar allemaal niet meer zoveel belang aan. Het zijn maar gedachten en ik kan ze best niet voeden. Die ‘why’ zit nog altijd goed (ik wil het doel wel halen), maar ik heb er even geen zin in. Wanneer ik mijn ‘geen zin hebben’ voed (en geef toe, eenmaal je excuses vindt lijken die steeds valabelder) die gedachten niet meer. Ik verlies er tijd mee en het wordt alleen maar verwarrender.

Gewoon doen, denk ik dan. Geen vragen over stellen, niet te lang bij stil staan. Just do it. In de meeste gevallen bleek het allemaal niet zo erg als ik dacht. Soms was het inderdaad oervervelend en vond ik er niets aan, maar het bracht mij uiteindelijk dichter bij mijn doel en dat gevoel van voldoening vind ik best aangenaam.

Excuses leiden tot uitstelgedrag

Excuses zijn eigen aan uitstelgedrag. Niet gemotiveerd zijn is een excuus dat je grenzeloos kan uitdiepen (en bijgevolg veel tijd aan verliezen).
Soms is de motivatie werkelijk nul en blijft het werk saai en zinloos. De badkamer moet worden gekuist, die administratie verwerkt, die 80 toetsen verbeterd.

Geen hoogstaand werk en ik verdien er geen medaille mee. Soms is er niet eens voldoening maar alleen opluchting. Maar het voorkomt wel een hoop ellende. Uitstellen en laten liggen, dat gaat pas op je gemoed werken. Dan wordt het zo erg dat het niet meer te overzien is.

Motivatie of niet: gewoon doen

Dus nu en dan spreek ik mezelf toe en zeg: gewoon doen. Zin of niet. Motivatie of niet. Dan stil ik dat stemmetje en ga er gewoon voor. Zonder nadenken en alleen het resultaat in zicht. Hoe harder ik werk, het sneller het voorbij is.