Categorie archief: Kleine en grote levensfilosofieën

Dinsdagwijsheid: waarom wil ik zo graag op vakantie? Vlucht of keuze ?

citaat, Dinsdagwijsheid, Kleine en grote levensfilosofieën, lijstjes, mijmeringen, stress, wijs, , , , ,

Vlucht of keuze

Toen ik dit citaat van Seth Godin  las, voel ik mij onmiddellijk aangesproken. Ik denk immers héél veel over ‘de volgende vakantie’. En ik geef eerlijk toe, er zit ook een stuk vluchten in. Is nood hebben aan vakantie slecht dan ? Tuurlijk niet, er zijn tal van voordelen aan vakantie, maar wanneer het enkel en alleen een vlucht wordt, dan is het misschien niet verkeerd om eens na te denken waarom je persé altijd weg wil. Dus dacht ik er zelf eens goed over na.

Redenen waarom ik op vakantie ga

Ik denk dat ik mij eerst moet afvragen waarom ‘vakantie’ mij zo aantrekt. Dan kan ik misschien meteen invullen waarom die nood zo groot is.

  1. Qualitytime met het lief. Vakanties versterken onze relatie. Wat wij doen of waar we zijn heeft er op zich niet veel mee te maken. Het belangrijkste is dat wij tijd maken voor elkaar. Daar hoef je natuurlijk niet voor op vakantie te gaan, maar de werkelijkheid is dat wij, eenmaal thuis, verdwijnen in onze klusjes, werk, de eigen sociale contacten en hobby’s.
    Soms ‘doen we alsof we op vakantie zijn’, een heerlijke methode is dat. Dan trekken we s’morgens ergens naar toe, om te wandelen of zo, of we gaan eten in een naburige stad. Ook dan hebben wij dat vakantiegevoel, ook al duurt het soms maar vier uur in plaats van dagen aan een stuk.
    Voila, zo kan het ook !
  2. Actief buitenleven: Wanneer we (of ik alleen) op vakantie ben, dan ben ik ontzettend veel tijd buiten in de natuur of plan ik stadsbezoeken en geniet ik van musea. Het is ‘evident’ als ik op vakantie ga. Ik stel er mij geen vragen rond, het is de kracht van de gewoonte, vandaar dat het geen inspanning vraagt.
    Niets houdt mij tegen om dit ook in mijn ‘gewone’ leven te integreren, op weekends, op dagen dat ik niet moet werken, zelfs ‘s avonds na het werk. Of ik organiseer voor mezelf ‘micro-adventures’.
  3. Ik ben offline en slecht bereikbaar. Dat is wel echt een groot voordeel aan vakantie. Blijkbaar heb ik geen moeite om offline te zijn op vakantie, of niet in te gaan om mails en berichtjes. Op de of andere manier lukt mij dat ‘thuis’ niet. Dan heb ik een ‘drive’ om altijd ‘on top of everything’ te zitten. Vakantie is voor mij loslaten.
    Waarom lukt mij dat thuis niet ? Ik merk dat dat online zijn voor mij echt erover is en het mij soms onrustig maakt. Dus hier is echt serieus werk aan de winkel ! Hier is het mijzelf al duidelijk, hier gaat het duidelijk meer over vlucht dan wel keuze, ik wil helemaal niet zoveel online zijn !)
  4. Ik lees en schrijf veel op vakantie. Het lijkt alsof mijn geest dan vrij genoeg is om van alles te absorberen, om heel rustig uren te lezen. Ik kijk nauwelijks op de klok. Ook hier: loslaten. Dat ik het kan op vakantie. Dat het moeilijk is daarbuiten.
    Het meest evidente (zoals ongeveer met alles) is dat ik gewoon tijd inplan om te lezen en te schrijven. Dat doe ik nu ook al maar ik blijf toch teveel tijd verliezen aan sociale media (punt 3) en soms ook regelrecht televisie. Met sociale media en televisie is het zoals met het persé op vakantie willen. Op zich is het prima als je er voor kiest, maar niet als het een vlucht (of uitstelgedrag) wordt.

Evenwicht vinden tussen drukte en rust

Blijft mij te vertellen dat wij toch alweer een volgende vakantie geboekt hebben en ik daar helemaal achter sta. De feestmaand december is voor mij er compleet over. Wij proberen het aantal feestjes beperkt te houden, maar we ontsnappen niet aan een aantal regelrechte sociale verplichtingen. “Waarom zeg je dan geen nee tegen die feestjes ?”. Ik ken mensen die dat doen, maar ik krijg het niet over mijn hart. Het gaat om mensen die wij graag zien en die ons er echt wel graag bij hebben. Het gaat om familie en dat vind ik (en wij) toch nog altijd héél belangrijk, ook al betekent dat  familiefeestje die geweldig veel energie kosten. Sedert wij tijdens de kerstvakantie ook op vakantie gaan kan ik er beter mee leven. Ik weet dat er dan ook weer een tijd komt van rust en afzondering.

Toch vind ik het sowieso een mooie denkoefening. Waarom heb je geweldige nood aan sommige zaken ? Wat zit daar achter ? Is het vlucht of keuze ? Waarom check ik mijn telefoon meer dan nodig is ?

Snapshot diary

Snapshot diary week 45/2018 Nu al examenstress

mijmeringen, Snapshot diary, Wandelen en wandeltips, week in beelden, , ,

Samengevat: back to work na een fijne vakantie, zalig wandelen op de grens België/Nederland, plantjes verpotten en kliedernat op de racefiets. 

Nu al examenstress ?

Na een weekje vakantie dacht ik de leerlingen rustig en uitgerust op de schoolbanken terug te zien. Boy was I wrong ! Het leek alsof de vakantie hen alleen maar zenuwachtiger en moeër had gemaakt. Misschien was het de eerste herfst, de regen, wind en op zwiepende bladeren. In al die jaren heb ik geleerd dat leerlingen best gevoelig zijn voor het weer, vooral voor weersveranderingen, al zal het uitdelen van de examenroosters er ook wel voor iets tussen zitten.

Het waren lange en zware dagen op het werk, maar ik ging met een voldaan gevoel naar huis. Druk staat overigens totaal niet gelijk aan lastig. Je zou druk evengoed kunnen definiëren als energiek. Het is maar hoe je het ziet.

Ongemerkt verandert het leven hier

Het valt mij steeds moeilijker om nog iets te schrijven over kanker en ik ga hier ook niet doen. It sucks en het wordt er niet beter op. Wij tellen gewoon af. Het ritme van goede weken en slechte weken is al goed ingeburgerd. Voor het lief zijn de ‘goede’ weken steeds belangrijker. Hij is een geweldige kwaliteitsbewaker geworden, alsof de dagen extra bijzonder zijn. We gaan vaker iets drinken of eten. Genieten van kleine dingen, maar vooral: we maken er tijd voor. Dat staat allemaal op het conto van het lief, want zelf word ik steeds stiller als het om de ziekte gaat. Ik wil er niet meer over praten (en schrijven) en als het al gebeurt schiet het gemoed snel vol. Dat er geen handleiding is. Dat ik het allemaal niet weet.

Op de gang van oncologie is een stripbibliotheek. Die hebben we eindelijk eens bezocht ! Toen het lief geopereerd werd en 10 dagen ziekenhuis had, weigerde hij om pyama’s etc. te dragen. Ook hier proberen wij zo ‘gewoon’ mogelijk te doen, ons eigen eten mee brengen en het bed mijden, al komt er altijd een moment dat het lief zo ziek is dat hij toch verhuist.

Indian Summer

Deze week bracht toch nog een milde laat zomerdag mee. Donderdag vergat ik helemaal dat het herfst was. Ik wandelde op het grensgebied Riemst/Maastricht en het leek wel of ik op vakantie was. Zo ontspannen was ik, ik had amper een licht vestje aan. Het was één van de beste wandelingen van het jaar !

Omdat ik achter sta wat mijn doelstelling sport betreft, besloot ik in het weekend om nog eens de koersfiets van stal te halen. Ik fiets graag en ben niet vies van een beetje regen. Alleen… hier in het Hageland is het allesbehalve plat. Het was dus afzien, al troostte ik mezelf met de gedachte dat ‘what goes up, must go down’. Maar toch. Doodgaan was dat. In gietende regen. Op gladde wegen met afgevallen herfstbladen. Ik snap waarom het wielrennersseizoen afgelopen is en het veldrijden nu hoogdagen heeft. Misschien moet ik van fiets veranderen.

Op naar volgende week !

Challenges 2018 – haal ik de eindmeet ? #1 – 30 minuten sport per dag

lijstjes, mijmeringen, sport, , , , , , ,

30 minuten sport per dag

Ieder jaar schrijf ik voor mezelf een sportdoelstelling op. Vorig jaar eindigde ik op iets meer dan een gemiddelde van 30 minuten sport per dag, of omgerekend 3,5 uur sport per week.
Dit jaar stelde ik mijn doelstelling met enige gemakzucht bij. Ik ging gewoon voor 30 minuten per week.  Als ik het vorig jaar kon, dan ook dit jaar.
Met nog 2 maand te gaan zal ik toch een tandje moeten bijsteken.

Zie hier:

De blauwe lijn is wat het zou moeten zijn, de rode lijn is wat er effectief gepresteerd is. En dan plots een behoorlijk horizontale lijn, met andere woorden dat er niet gesport is. Niets, nul, nada. Dat is zo mezelf-oneigen. Maar toen gebeurde dit. Zo zie je maar dat grote gebeurtenissen overal sporen nalaten.

Ik geef mezelf wat respijt hiervoor. Had ik die weken ook maar de helft gedaan van wat ik zou moeten doen, dan stond ik er nu een stuk beter voor.

Pieken en weinig regelmaat

sport per week week na week

Bovenstaande grafiek zegt hoeveel ik op gevoel sport en hoe weinig ‘gepland’. Of ik plan wel, maar ik doe het dan toch niet. Dat ik er al bij al toch nog redelijk goed uitkom, heeft alles te maken met pieken en niet met regelmaat. Het positieve is wel dat er zo goed als alle weken gesport is. (op die uitzondering na). Meteen zie je dat ik na weken niet sporten, plots héél hevig was, alsof ik iets goed te maken had. Na het diepe dal komt meteen ook de hoogste piek met meer dan 5 uur sporten op een week.

Kan ik het nog halen ?

Ik sta momenteel zo’n 11 uur achter op schema. Met nog 8 weken te gaan betekent dat ik van 3,5 uur sporten per week naar 4,5  uur moet gaan. Zo zou ik nog aan 30 minuten sport per week kunnen geraken.  Ik betwijfel op het gaat lukken.
Mezelf serieuze druk opleggen ga ik niet doen. Het moet plezant blijven. Maar ik wil behoorlijk beter eindigen dan waar ik nu zit (2 uur 45 min/ week).

Ik ben benieuwd wat het wordt.

Snapshot diary week 44/2018 Scheveningen – onze plek in de herfst

kankerleed, keuzes, mijmeringen, Snapshot diary, week in beelden, , , ,

Scheveningen

Zo lang naar uitgezien

We gaan al jarenlang naar Scheveningen in de herfstvakantie en het blijft een topper. Bij veel korte vakanties kies ik er uitdrukkelijk voor om NIET naar dezelfde plaats te gaan. Maar Scheveningen in de herfstvakantie blijft een topper. Een groot licht appartement aan zee en amper 5 km weg van het centrum van Den Haag. Goed voor lange wandelingen in o.a. het Oostduinpark, maar evengoed genieten van flaneren op de ‘boulevard’ (voor ons ‘de dijk’) en de pier van Scheveningen. Traditioneel doe ik er minstens één loopje. Er is weinig dat evengoed is als lopen langs het water van de zee.

O zo voorspelbaar

Omdat er momenteel al behoorlijk wat stress is in ons leven, genoten we dubbel van het thuisgevoel. We wisten exact waaraan we toe waren, waar we konden eten, zelfs naar welke boekenwinkels we zouden gaan. Wij zijn o zo voorspelbaar wat Scheveningen betreft. Ik drink traditioneel koffie met taart in dezelfde cafetaria als 5 jaar geleden, we gaan de pier op en af en we nemen de bus naar het centrum van Den Haag. Wanneer ik mijn dagboek van vorig jaar lees, dan is dit bijna een kopie.

Nieuw was ons bezoek aan het Museon. Daar liep een tentoonstelling over ruimtevaart. We waren een beetje verkeerd geïnformeerd, want het bleek een tentoonstelling voor kinderen/jongeren te zijn. Toch zat dit zo goed ineen dat we er vooral plezier aan beleefden. Er waren weinig tot geen kinderen (al kwam ik toch wel precies dààr een leerling tegen !) en we hadden het museum bijna voor onszelf.

Terug thuis

Het blijft moeilijk voor mij om thuis niet in werkmodus te gaan, maar dankzij het lief (en de minder sterke chemo) breidden we er toch nog een mooi verlengde aan : een herfstwandeling in Averbode. Ik zag het lief met volle teugen genieten. Nu en dan vergeet ik dat hij zo goed als maanden amper buiten is geweest, laat staan in de natuur. Er waren gelukkig tal van bankjes, dus konden we op zijn tempo genieten van al dat moois dat de herfst te bieden heeft.

Averbode

Genieten van de tijd die we (nog) samen zijn

Bovenstaande zin komt van het lief. Dat we moeten genieten voor de tijd die we (nog) samenzijn. Ik krimp altijd ineen als hij zoiets zegt. Ik wil niet nadenken over doodgaan of afscheid. Maar zo zorgeloos als een half jaar geleden zijn we niet meer.
Maar eigenlijk maakt het niet uit of je leven bedreigd is of niet. De dood is er altijd. Niemand weet wanneer hij komt en zelfs al komt hij op ‘gezegende’ leeftijd, dan kunnen we van ons leven toch maar beter iets goeds maken. En géén tijd verspillen aan dingen die er niet toe doen.