Eerste week van de vakantie en al in overdrive
Een mens zou denken dat hij in de vakantie was gas terug neemt en wat minder hooi op z’n vork neemt… Wel, ik dacht het niet! Ik word, zeker bij het begin van de vakantie, gewoonweg nog zenuwachtiger! Tijdens het werkjaar zijn er tal van projecten en ideeën die ik mentaal ‘naar de vakantie’ schuif, zoveel dat ik bij het begin al compleet overrompeld ben. Zaterdag, na 6 dagen verlof dus, zei ik tegen het lief dat ik het ‘ronduit niet zou halen’. ‘Wat dan? ‘, zei hij. ‘Alles wat ik nog moet doen !’.
De lat ligt te hoog
Ik las het al eens bij Kelly, de verhalen die een mens zichzelf wijsmaakt. Soms schrijf ik ze op tijdens de morning pages en besef dan hoe gek ze eigenlijk zijn.
- Het excuus ‘geen tijd’ geldt niet in de vakantie
Ik besef heel goed dat ik met 9 weken verlof ontzettend veel vakantietijd heb. In mijn hoofd is dat ondertussen bijna uitgegroeid tot schuldgevoel: ik kan immers tegen mezelf niet zeggen dat ik er begrip voor heb dat mijn huis niet 100% perfect is schoongemaakt, dat de zolder teveel rommel herbergt, dat ik niet genoeg gesport hebt, soit … Eigenlijk komt het er op neer dat ik in mijn hoofd een soort perfect plaatje heb van de vakantie. Alsof het vrijkomen van tijd meteen betekent dat ik werkelijk alles kan doen wat ik zou moeten doen.
Deze week heb ik keihard gewerkt. Stukken harder dan tijdens het werkjaar. Tot ik uiteraard als een hoopje ellende in elkaar zakte met één en al ontgoocheling en oververmoeidheid : ‘ik haal het niet’. - Tijdens de vakantie moet je leuke dingen doen en je ontspannen
Natuurlijk ben ik pro leuke dingen en ontspanning. Maar soms draait het hier toch nog altijd in de soep. Of loop ik toch zenuwachtig heen en weer (cfr. supra), waar ik mij dan wéér schuldig om voel.
Bovendien is mijn lijst van ‘leuke dingen’ ook al oneindig, dat zomerverlof, hoe lang het ook is, is dat niet.
Ik geloof dat dat de twee grootste verhalen zijn waar ik tegenaan loop. Twee verhalen dat die je simpelweg kan samenvatten door ‘teveel willen’.
Week in beelden
Al bij al was het, los van mijn al te hoge verwachtingen, best wel een spannende week. De schoonpapa ligt in Gasthuisberg en door zijn leeftijd (bijna 90) worden alle vooruitzichten in voorwaardelijke zin verteld. Voor zowel het lief als ik was het een niet zo blij regelmatig terugzien van Gasthuisberg. Vorige zomer, net dezelfde tijd, begon immers de chemotherapie van Hugo. Wij hoopten op een zomer zonder Gasthuisberg, het regelmatig teruggaan naar Gasthuisberg herinnert ons aan de zware tijd net een jaar geleden.
Anderzijds beseffen wij hoe dankbaar we zijn. Het had allemaal anders kunnen lopen.
Ik genoot ontzettend van het goede weer. De zon blijft een gigantisch effect hebben op mijn gemoed. Het buiten ontbijten maakt me echt gelukkig. Evengoed het ‘kubben’ met de familie, oma inclusief !
Tijd is prioriteit
Natuurlijk is er méér tijd tijdens de vakantie. Tijd om ‘s avonds met het lief door het dorp te wandelen. Tijd om lang te tafelen. Toen ik een jaar of 24 was en heel ernstig tegen iemand zie dat ik geen tijd had voor iets, antwoordde die simpelweg met ‘Tijd is prioriteit’. Ik was er van onder de indruk en die zin is in mijn leven steeds weer teruggekomen. Het is niet bijster origineel en algemeen goed, maar uiteindelijk komt het daar wel op neer.
Als ik zo gejaagd ben en continu het gevoel heb tijd te kort te hebben, zou het dan niet kunnen dat ik te weinig werk maak van prioriteiten? (Of er teveel heb, maar dat is toch wel hetzelfde als er géén hebben? ).
Deze tweede week verlof begin ik vast met deze gedachte: er is tijd genoeg. Kies je prioriteiten !
Fijne zomerdagen toegewenst !
