Categorie archief: geluk

1000 vragen

1000 vragen #137 Zijn de beste dingen in het leven gratis ?

1000 vragen over mezelf, geluk, keuzes, Kleine en grote levensfilosofieën, mijmeringen, , ,

Samenvatting : De beste dingen in het leven zijn misschien wel gratis, maar niet voor iedereen bereikbaar. Het lijkt mij te gemakkelijk om te zeggen dat geluk voor iedereen voor het grijpen ligt. Toch zijn er altijd kansen, zij het voor de ene meer dan voor de andere. Tenslotte eindig ik met mijn eigen lijst van ‘gratis geluk’.

Misschien wel gratis maar niet altijd bereikbaar

Laat ik eerlijk zijn, ik vind de beste dingen in het leven wel degelijk gratis. Alleen, het is nogal gemakkelijk gezegd. Het is niet omdat ze gratis zijn dat ze daarom ook bereikbaar zijn. De beste dingen in het leven vragen immers ook tijd en soms ronduit geld om aan dat gratis goed te geraken. Of mogelijkheden. Maar goed, laat ik even de volgens mij beste (bijna) gratis opsommen.

Een goede gezondheid

Je zou kunnen zeggen dat dat ‘gratis’ is en onbetaalbaar. Toch hebben mensen met een laag inkomen het meestal moeilijker om gezond te blijven. Gezonde voeding kost geld, tijd en kennis. Dat is niet altijd voor handen. Stress veroorzaakt allerlei kwalen. Wie wakker ligt omdat hij het eind van de maand niet haalt voor de huur, de schoolrekeningen etc. heeft het moeilijker. Alleenstaande ouders hebben wellicht minder mogelijkheid om tijd voor zichzelf te nemen, te sporten of te relaxen. Tweeverdieners met kleine kinderen voelen zich dikwijls al geplet tussen teveel werk en te weinig tijd.
Een goede gezondheid is dan misschien wel gratis, maar niet evident en zeker niet altijd makkelijk bereikbaar.

Mochten alle variabelen nog goed zitten dat je tijd, geld en kennis hebt en al het mogelijke doet om zo gezond mogelijk te leven, dan zijn er nog mensen die het verkeerde lotje hebben getrokken. Pijnlijke voorbeelden ten over.

Beste dingen in het leven : de natuur

Kennis en zelfontwikkeling

Hip hip hoera voor het internet dat heel wat kennis gratis toegankelijk heeft gemaakt. Je kan ontzettend veel leren, tot hele cursussen aan grote universiteiten. Er zijn bibliotheken die bijna gratis toegankelijk zijn. Ons onderwijssysteem is redelijk betaalbaar maar niet gratis. Wat dat laatste betreft, gaat het niet enkel om geld maar ook om sociale omgeving. Sommige leerlingen worden thuis gestimuleerd en geholpen, anderen niet. De reden laat ik in het midden, want die zijn te talrijk. Een kind blijft echter een kind, die steun is bijgevolg levensnoodzakelijk. Goed onderwijs als in begrijpend lezen is de toegangspoort naar alle kennis. Vele deuren gaan open voor wie een goede basis heeft.
Weerom, gratis, maar niet voor iedereen even toegankelijk

Een goede partnerrelatie

Dit was het eerste waaraan ik dacht toen ik de vraag las omdat ik het – althans voor mezelf – als misschien wel het grootste fundament van mijn geluk ervaar. En ja, dat is gratis. Het vraagt evenwel werk en tijd nemen voor elkaar. Het is niet iets wat uit de lucht komt gevallen en zelfs al zou je de jackpot winnen, dan moet je er toch blijven in investeren, van beide kanten.

Mijn lijst van gratis geluk

beste dingen in het leven

Het lief en ik proberen niet al te afhankelijk te zijn van geld. Dat stelt ons in staat om minder te werken en geeft ons meer vrijheid. ‘Gelukkig’ vinden wij de beste dingen inderdaad (bijna) gratis.

  • Lezen: eerlijkheidshalve worden hier best wel wat boeken gekocht (Kindle) maar ik zou het met de bibliotheek ook wel goed kunnen stellen.
  • Wandelen: ‘de beste relatietherapie’ noemt het lief het. Genieten van de natuur en van elkaar, gesprekken over van alles en nog wat
  • Koffieleuten: wij kunnen, samen met de ondertussen volwassen kinderen, toch héél lang bij die koffie blijven ‘leuten’. Gewoon samen. Over van alles en nog wat
  • Gezelschapsspellen: het is in periodes, maar soms wordt hier flink gespeeld.
  • Fietsen, lopen: vraagt natuurlijk een basisuitrusting (al is het maar een fiets) maar wij doen het echt graag !
  • Schrijven: ik doe het heel graag, vandaar ook deze blog. Helemaal gratis is dat niet. Je moet natuurlijk over een internetverbinding beschikken en het hosten van een blog met een paar extra’s (zoals back-up) kost wel iets.

Twijfel

Zijn de beste dingen inderdaad gratis ? Voor mezelf kan ik zeggen, ‘ja’, maar daar zijn heel wat (betaalde) zaken aan vooraf gegaan, ik heb heel wat kansen gekregen (en krijg die nog).

Zijn de beste dingen in het leven volgens jou gratis ? Of toch niet zo makkelijk ?

Wat geeft je energie ?

Boek in citaten, boeken, Challenge, Dit jaar wordt jouw jaar !, gelezen, geluk, keuzes, Kleine en grote levensfilosofieën, literatuur : gelezen boeken, mijmeringen, , , ,

Energievreters versus energizers !

Wanneer het niet lekker loopt in je leven of je werk, dan kan het gebeuren dat je tegen een depressie of een burn-out aanloopt. Het is iets wat niemand wil natuurlijk en daarom is het goed om nu en dan eens stil te staan bij wat je energie geeft en wat energie vreet. Misschien kan je wat dingen veranderen. Gisteren schreef ik al dat ik, in navolging van Laura Vanderkamp, probeer om niet in de valkuil te lopen om te wachten met ‘wat mij energie geeft’ tot ik ‘eens tijd heb’. Mijn ervaring is dat er zelden tijd is, dat ik nog futlozer word en zelfs gefrustreerd. Dus maak voor jezelf eens de oefening: waar loop je helemaal warm voor en wat (of wie !) laat je met een leeg gevoel achter?

De valkuil van talent

Ik hoorde onlangs iemand uit mijn omgeving zeggen dat ze de (veeleisende) job had omdat men haar dit aangeboden had en omdat ze er het talent voor had. Zelf maakte ik het een klein jaar geleden mee. Een prachtig aanbod, vol kansen, goed betaald, prima collega’s en het was overduidelijk een job die mij op het lijf geschreven was. Ik had er het profiel (en talent) voor. Ik mocht een tijd proefdraaien en inderdaad, een geweldige omgeving ! Maar het putte mij behoorlijk uit. Ik legde de lat zo hoog dat ik er niet meer van sliep.Hoe prachtig ook, dit werk zou onder het kopje energievreters vallen.

Je passie hoeft niet samen te vallen met je talent.

Het is echter niet omdat je een krak in wiskunde bent dat wiskunde ook je passie is. Het zal wellicht voor velen samenvallen, maar het hoeft niet.
Ik durf daar zelf best wel mee te worstelen: dingen loslaten waar ik echt goed in ben, maar eigenlijk geven ze me geen energie. Omgekeerd ook: blijven lopen terwijl ik zo’n slome loper ben.

Energievreters

Wist je dat de 5 mensen die je het meeste omringen het meeste invloed op je hebben ? Een simpele denkoefening maakt snel duidelijk wie jou energie geeft en wie je uitput. Negativiteit is besmettelijk, maar evengoed energie en positiviteit! Zo zit ik tijdens cursussen het liefst naast mensen die net (of heel wat) beter zijn dan mij. Er zijn attitudes in sommige collega’s die ik echt bewonder. Hoe ze omgaan met hun werk en leven. Ik kan ze zo opsommen. Dat geldt natuurlijk voor iedereen. Dus waarom je niet omringen met positieve energieke mensen ? Aan energievreter heb je werkelijk niets.

Aan het eind van je leven …

In het boek “Het Antwoord” van Barbara en Allan Pease wordt een onderzoek geciteerd van Bronnie Ware, een palliatief verpleegkundige. Wanneer (stervende) mensen haar vertelden over hun leven en waar ze spijt van hadden, kwamen keer op keer dezelfde thema’s naar boven.

  • Ze waren graag gelukkiger geweest
  • Meer contact gehad met hun vrienden
  • Meer uiting gegeven aan hun gevoelens
  • Minder hard gewerkt
  • Graag het leven geleid dat ze wilden leiden in plaats van het leven dat van hen werd verwacht

Ik vind dit een behoorlijke eye-opener. Misschien zijn de eerste 4 makkelijk te aanvaarden, maar het is net die laatste die mij intrigeert. Hoe vaak doen we niet allerlei dingen omdat ze van ons worden verwacht, of omdat we denken dat ze van ons worden verwacht ?

Als je straks verder werkt (of begint) aan die lange lijst met doelen (prioriteiten zetten, schrappen en rangschikken is een taak voor later !) denk dat dit:

Geef energievreters geen kans

Volg je eigen passie en zet jouw eigen doelen uit !

Allan en Barbara Pease, Het Antwoord, Ontdek wat je wil, formuleer je doel en verander je leven. Uitgegeven door HarperCollins, 2018, 318 blz. Te koop bij o.a. Bol.com voor € 19,99

Waarom veel jongvolwassenen het zo moeilijk hebben

"Het Werk", geluk, jongeren, keuzes, Kleine en grote levensfilosofieën, mijmeringen, onderwijs, productiviteit, stress, stressed, wereldzaken, , , , ,

Simon Sinek over de millenials

Simon Sinek (vooral bekend om zijn boek ‘Start with Why) omschrijft hier o zo treffend waarom millenials het zo moeilijk hebben. “They are dealt a bad hand”, zegt hij.

4 oorzaken ziet hij :

  1. Parenting (Opvoeding)
    Waarin hij de opvoedingsstijl hekelt waarin continu aan jongeren wordt gezegd dat ze eender wat kunnen bereiken en eender wat kun worden. Een cultuur waarin iedereen een medaille krijgt, verliezer of winnaar (waardoor de medaille niets meer waard is), waar ze continu te horen kregen dat ze o zo bijzonder waren.
    ‘Dealt a bad hand’ staat in deze context. Sinek heeft het over ‘failed parenting strategies’. Ook het onderwijs is medeplichtig : punten geven om van het geklaag van ouders af te zijn.Volgens Sinek is de confrontatie met de realiteit gigantisch en resulteert dit failed parenting in een laag zelfbeeld.
  2. Technology (Technologie)
    Waarbij het vooral over sociale media gaat. Het leven lijkt overal geweldig te zijn, iedereen lijkt het allemaal voor elkaar te hebben. De verslaving (niet eigen aan milleniums) dopamine, het belang dat wordt gehecht aan ‘likes’. Dopamine is zwaar verslavend, net als bij een sigarettenverslaving. Sinek spreekt over vage relaties (via sociale media) versus het oefenen in sociale vaardigheden met mensen.
    Sinek is niet tegen smartphones of sociale media, hij waarschuwt wel voor verslaving.
  3. Impatience (Ongeduld)
    Alles nu ! We leven in een wereld van instant bevrediging. Online aankopen, binge watching, het gaat onmiddelijk. Zelfs een ‘date’ vraagt nog weinig sociale vaardigheden. Daartegenover staat dat echte voldoening zelden uit instant bevrediging komt. Liefde, voldoening in het werk, het vraagt tijd.
  4. Environment (Werkomgeving)
    Jongeren die terecht komen in omgevingen die meer bezig zijn met cijfers dan wel met mensen. Omdat ook de werkomgevingen gericht zijn op snelle en directe resultaten, krijgen jongeren de tijd niet meer om te leren en om te groeien. Sinek verwijt hier de bedrijven leiderschap. Het erge is, volgens Sinek, dat jongeren het zichzelf kwalijk nemen als ze niet (onmiddellijk) slagen, terwijl dit juist niet de normale  gang van zaken is. Groei is nodig.

Maar ik ben veel ouder ! ?

Ik behoor helemaal niet tot de categorie jongeren waarover Simon Sinek het heeft (geboren na 1985) maar toch herken ik zaken. Ik ben helemaal niet opgevoed in een wereld van ‘je kan alles’, of ‘je bent geweldig’, maar sociale media is ook mijn leven binnengeslopen en nu en dan merk ik dat er niet alleen goede kanten aan zijn. Ongeduld is mij niet vreemd, al ben ik er mij echt van bewust en probeer ik nu en dan een stapje terug te doen. Dat bewustzijn is toch al iets.

 

Snapshot diary week 39/2018 – zo gaat het niet meer – Valkenburg to the rescue !

geluk, kankerleed, keuzes, man-vrouwrelatie, mijmeringen, photo a day, Reizen en uitstapjes, relatie, Snapshot diary, uitstapjes, week in beelden, , , , ,

Valkenburg

samengevat: er kwam veel slecht nieuws binnen deze week, al was dat niet voor ons persoonlijk. Ik zag het echt niet meer zitten. Zelfs op het werk liep het fout, geen internet. Tot ik dacht ‘zo gaat het niet meer’ en er op het eind van de week toch nog licht was. 

Mag ik deze bladzijde snel omslaan ?

Als ik het écht over deze week zou hebben, dan zou ik vertellen dat de woorden ziekte (niet alleen bij ons), palliatieve, terminaal en hopen verdriet veel gevallen zijn. Het lijkt even met onze hele omgeving echt niet goed te gaan. Ik verloor ook wel wat de moed hier. De dokter had nog iets gezegd over ‘laatste loodjes’, maar hé, met eind december als eindmeet kan je begin oktober bezwaarlijk ‘laatste loodjes’ noemen.

Vier maanden en een half zijn we nu al ver. Het beeld dat ik krijg van het lief is het lief in de zetel. Soms in de ‘rode’ zetel, dan weer in de TV-kamer. Soms zittend, soms liggend. Maar dat is het wel zo’n beetje. Hij wordt stiller (er gebeurt ook niet veel) en ik weet het soms ook niet meer.

Ik dacht: zo gaat het niet meer

Ik voelde hoe wij weggleden in duisternis en inactiviteit. Het lief is stoïcijns: één en al aanvaarding. Dat kan misschien wel heldhaftig zijn (en ik bewonder hem er wel een beetje voor), het ligt zeker niet in mijn aard. Ik wil altijd de grenzen opzoeken. Zien waar de rek is. Misschien kan er toch meer. Ik ben niet het ‘we leggen er ons bij neer’-type.

Dus zeg ik tegen het lief (die een verlaagde chemokuur heeft sedert vorige therapie): ik ga weg met u. Naar Nederland. En als we om de kilometer moeten stoppen omdat je naar het toilet moet, dan zij het zo. Als we buiten zijn en je wil zitten: ik heb zelfs een stoeltje bij. Of we gaan gewoon van terras naar terras, drinken desnoods ons drankje niet uit, maar we gaan naar buiten ! Naar buiten ! Deze vier muren maken ons gek en straks ben jij een deel van het behangpapier!

Het lief was niet enthousiast. Dat het toch lastig zou zijn. En dan nog meteen een uur rijden van hier. Maar ik wou weg. En ik was wanhopig. Eerlijk waar.  Ik wou iets met hem meemaken dat leuk was, dat ons deed glimlachen. En echt waar:  ik zou zorg voor hem dragen. Héél erg. Eén kick en we pasten onze plannen aan. Het hoefde helemaal niet ‘actief’ (mijn ding) te zijn. Nee, ik zou rustig mee zitten en mee rusten !

Het werd een heerlijke dag

Het lief sjokte uiteindelijk toch mee en ja, nu en dan zaten we op een trap, een bankje, een terrasje. Hij genoot van die buitenwereld en glunderde toen bleek dat er ondertussen al Hugo-ijs bestaat ! We aten ontzettend licht en genoten met volle overgave van de zon. Het lief zag in de Hema filmrolletjes liggen (van die oude) en begon te dromen van opnieuw analoog fotograferen. Voorzichtig vroeg ik: en wil je dan graag zo’n analoog fototoestel ? Ik weet hier wel een kringloopwinkel.

Hij glunderde. Voor amper 10 euro had hij een analoog toestel in handen en was bezig met filmrolletjes en foto’s nemen. Herinneringen uit zijn jeugdjaren, de camera van zijn vader.

Valkenburg

Ik wist precies wat ik deed toen ik naar Valkenburg reed. Twee jaar geleden had ik er in de buurt gekampeerd. Het stadje is klein en toeristisch, er zijn vele banken en terrasjes. Het centrum is autovrij en je kan makkelijk dichtbij parkeren. Bovendien ligt in Valkenberg de beroemde Cauberg, iets waar het lief maar niet uitgepraat over geraakt wegens ‘zwaar onderdeel van de Amstel Gold Race’. En laat dat lief behoorlijk gek zijn van alles wat met wielrennen te maken heeft.

Klein en toeristisch, met strakblauwe hemel boven ons, dat geeft hoe dan ook een instant vakantiegevoel.

De blik naar buiten gericht

Deze dag waren we beiden kankervrij. Eenmaal in Nederland hebben we het er nooit over gehad. Onze blik was naar buiten gericht. Flanerende mensen, kinderen op klein fietsjes, dat Zuid-Limburgse dialect waar we niets van begrepen, genietend van een zalig ijsje op de trappen in de zon.

En gewoon dankbaar. Om wat is. En vergeten wat niet is.