Tagarchief: citaat

De laatste toevlucht

Gelezen: De laatste toevlucht – Marissa Stapley

literatuur : gelezen boeken, , , ,

Een aantal koppels wiens relatie zo goed als op de klippen is gelopen, hoopt op een laatste redmiddel door een verblijf op een resort. Daar zullen ze worden begeleid door een beroemd therapeutenkoppel dat ze 100% garantie geeft dat ze hun relatie weer op rails zullen hebben na hun verblijf. Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn…

Genomineerde thriller

‘De laatste toevlucht‘ (vertaling van the last resort) is een thriller waarvan de spanning langzaam wordt opgebouwd. Bladzijde na bladzijde ga je steeds meer om adem happen. Het boek is door Oprah magazine genomineerd als beste strandboek, maar laat je niet misleiden, veel strand zal je niet meer zien als je eenmaal in dit boek begonnen bent. Anderzijds vertoef je door dit verhaal op een paradijslijk resort ergens aan de Mexicaanse kust. Palmbomen, lekker eten, de zee altijd op gehoorafstand.

De Laatste toevlucht

Ieder mens heeft 13 geheimen

…waarvan 5 onbesproken. Het zou zo in de Flair kunnen staan. Feit is dat de koppels wel degelijk allemaal hun rugzakje met onuitgesproken frustraties en verdriet meebrengen. Menselijk allemaal. Tot hiertoe zou je kunnen denken dat je in een sitcom van Dr. Phil terecht gekomen bent.
Er lopen echter twee verhaallijnen door het boek. Enerzijds de tijdslijn van alles wat op het resort gebeurt, anderzijds staan tussendoor gesprekken met een (gerechts?)psychiater die duidelijk een heel stuk later zijn. Vanaf het begin van het boek weet je dat er een moord gepleegd is op de mediagenieke en beroemde Miles, dé therapeut die door velen als een halve god wordt aanzien.

Hij: Je bent mijn patiënt. Ik ben er om je te helpen, niet …
Zij: Niet om me mijn geheimen te ontfutselen bedoel je? Maar we weten allebei dat dat niet zo is. We weten allebei dat het juist om die geheimen gaat. Alleen heb ik je eigenlijk nog bijna niets verteld. Ik heb je niet verteld wat er echt gebeurd is.
Hij: Je bedoelt met Miles? Wie hem vermoord heeft? Wil je daar vandaag over praten?

Citaat uit: De Laatste toevlucht van Marissa Stapley

Een beetje Agatha Christie

Het boek deed me wat denken aan ‘Murder on the Orient Express’ van Agatha Christie. Een groep mensen bijeen op een trein (hier een resort) die allemaal motief lijken te hebben om een moord te plegen. Ook in ‘De laatste toevlucht‘ blijken geheimen uit het verleden aanleiding te geven tot moordzucht. Maar wie dan? En waarom? Waarom de therapeut, door iedereen geroemd om zijn inzicht en empathie, die vermoord wordt?

Hij: … Er is uitgebreid onderzoek gedaan en gezocht naar zijn lichaam. Maar de zaak is opgelost. Punt uit. Onopzettelijke verdrinking.
Zij: Nee. Ik sliep toen niet.
Hij: Je sliep wel. Er zijn heel veel mensen, in het hele resort die allemaal zeggen dat je sliep. En toen je wakker werd, kreeg je een psychose. Je sloeg door toen je hoorde dat Miles nergens meer te vinden was, dat hij misschien dood was.
Zij: Het is een leugen, van a tot z. Ze hebben allemaal gelogen.
Hij: Om wie te beschermen? Hebben ze allemaal gelogen om jou te beschermen?
Zij: Ja. Omdat ik hem vermoord heb. Dat heb ik gedaan. Als zijn lichaam ooit gevonden wordt, zullen ze erachter komen. Ik heb hem doodgestoken. (…) Het hele restaurant zat onder het bloed.
Hij: Maar er is helemaal geen bloed gevonden in het restaurant.

Citaat uit: De Laatste toevlucht van Marissa Stapley

Praktisch

De Laatste toevlucht

Marissa Stapley, De laatste toevlucht is uitgegeven door Karakter (juni 2020) en is Te koop bij o.a. Bol.com voor € 15,00 (Paperback). Je kan het boek ook als ebook kopen voor € 4,99. Het boek telt 304 blz. Prijzen geldig bij verschijnen van dit artikel.

Maar voor je doorklikt, denk dan even aan je lokale boekhandelaar die vol liefde boeken inkoopt, je als klant van een extra babbeltje voorziet en je misschien ook andere schatten leert kennen. Daar kan geen onlineverkoper tegenop !

Summerreading legt de nadruk op boeken die je in één ruk wil uitlezen. Heerlijk (ont-)spannend! Meer zin in summerreading? Klik hier.
Liever non-fictie of boeken met wat meer gewicht? Klik dan hier.

Bart Ap Dijksterhuis

Gelezen: Bart – Ap Dijksterhuis

literatuur : gelezen boeken, , , , ,

Bart van Ad Dijksterhuis vertelt het verhaal van een bijzondere vriendschap tussen twee buurjongens. In tegenstelling tot vele jongeren van zijn leeftijd gaat Bart zijn eigen pad. Hij lijkt wijzer, ouder, zelfzekerder dan zijn leeftijdsgenoten. Tot hij geheel en al in beslag wordt genomen door Romy, waar hij oeverloos verliefd op is.

De jaren 80 – The Cure, Blondie, en de Sex Pistols

Bart speelt zich af in de jaren 80, in de tijd waarin menig jongen droomde van Blondie en het haar stylde zoals Robert Smith van The Cure. Ap Dijksterhuis haalt de sfeer van de jaren 80 helemaal naar hier door de vele verwijzingen. Muziekvoorkeuren bepaalden je identiteit.

De muren van de kelder waren volgeschreven met fragmenten uit songteksten: ‘Don’t know what I want but I know how to get it’ stond er naast de deur – uit Anarchy in the UK van de Sex Pistols en iets verderop This is a crisis I knew had to come / Destroying the Balance I’d kept it. uit ‘Passover’ van Joy Division. De punkers en de wavers, voornamelijk gehuld in zwart, zaten op en rond de houten blokken aan de zijkant. Ze draaiden hun sjekkies van Drum- of Samsontabak. De hardrockers met hun bestikte spijkerjasjes hingen aan de deur aan de bar en de kakkers stonden onwennig bij de ingang te kijken waar ze hun felgekleurde O’Neilljassen kwijt konden. In tegenstelling tot de anderen, zo vertelde Bart, kwamen ze maar zelden in de kelder.

Citaat uit Bart – Ap Dijksterhuis

Bart - Ap Dijksterhuis

Een bijzondere jongen

Bart is een jonge dichter en filosoof. Hij ziet het leven in gedichten, wat hem meteen een ongeloofelijke romanticus maakt. Als nieuwe jongen in de klas zonder ook maar enige behoefte zich te conformeren – hij blijft altijd zichzelf – blijkt hij niet al te populair te zijn in zijn school, al doet hem dat niet echt iets.

Bart praatte niet vaak over school. Hij hield, uiteraard zou ik willen zeggen, van Nederlands, Engels en Duits, maar voor de rest beschouwde hij school zoals de meeste vaders in ons dorp hun werk zagen: het hoorde erbij, het was nu eenmaal wat je deel tussen de leuke dingen door die je echt interesseerden. (…) Ik had niet de indruk dat hij op school veel contact had met anderen.

Citaat uit Bart – Ap Dijksterhuis

Overdonderend verliefd

Hij ging weer zitten. ‘Len, ik weet soms niet wat die verliefdheid met me doet. Het is overdonderend en onomkoombaar. Een bosbrand opgejaagd door een storm’. Hij zuchtte diep en ademde langzaam uit. ‘Ik kan een halfuur lang naar haar handen kijken, die zijn zo ontzettend…’ , hij zocht even naar een woord….’volmaakt’. Peinzend keek hij naar het plafond en hij glimlachte alsof hij die handen voor zich zag’.

Citaat uit Bart – Ap Dijksterhuis

‘Het is onmogelijk om een tweede keer zo verliefd te worden als dit, Len. ‘Dat overleeft een mens niet.’ Hij keek me aan en ging verder. ‘De eerste keer echt verliefd dan. Mensen op TV tel ik niet mee. Natuurlijk was ik verliefd op Blondie. Wie niet?’
Hij zuchtte diep. ‘Vroeger geloofde ik niet in het idee van een soulmate, van iemand die de echte ware is, maar nu voel ik mij gedwongen om dat wel te geloven. Romy en ik horen bij elkaar.’

Citaat uit Bart – Ap Dijksterhuis

De strijd tussen jezelf zijn en erbij horen

Het is de strijd van menig jongere: conformeren aan de groep of ten alle tijde jezelf blijven en daarmee riskeren dat je een outsider wordt. Net omdat Bart lak heeft aan wat anderen denken, wordt hij door sommige klasgenoten als bedreigend ervaren. De leiders van de klas zien in hem een potentiëel gevaar en al helemaal als hij verliefd wordt op het populairste meisje van de klas. Het meisje dat, naar traditie, verkering moet hebben met de leider. Niet met een romantische ziel, aka ‘loser’ in de hoofden van deze zogenaamde leiders.

Dit zal uiteindelijk Barts lot bezegelen.

Samengevat

Bart van Ap Dijksterhuis brengt je helemaal terug naar je eigen adolescentie. Het verhaal mag zich dan afspelen in de jaren 80 in het dorp Leuvenheim (Gelderland), het is een universeel verhaal. Het is een dun boekje (143 blz.) dat je in één ruk wil uitlezen. Het verhaal, en in het bijzonder het personage van Bart, neemt je helemaal in. De adolescentie is voor velen een bijzondere periode waarin vriendschap en het vinden van de eigen identiteit centraal staan. Bart vraagt zich af of je ooit twee keer zo verliefd kan zijn als de eerste keer. Het is een vraag waarbij ik enkel kan antwoorden met een glimlach.

Bart is geschreven door Ap Dijksterhuis, hoogleraar psychologie in Nederland. Het is zijn eerste fictieboek.

Praktisch

Bart - Ap Dijksterhuis

Ap Dijksterhuis, Bart, is een uitgave van Prometheus (2020) en telt 144 blz. Het is te koop bij o.a. Bol.com voor € 16,99 (paperback).
Maar voor je doorklikt, denk dan even aan je lokale boekhandelaar die vol liefde boeken inkoopt, je als klant van een extra babbeltje voorziet en je misschien ook andere schatten leert kennen. Daar kan geen onlineverkoper tegenop !

Op zoek naar nog boekreviews? Klik hier.

Gelezen: The hate U give – Angie Thomas

literatuur : gelezen boeken, , , , , , ,

In The hate U give geeft Angie Thomas een genuanceerd en waarheidsgetrouw beeld van het opgroeien in een zwarte ghettowijk. Er is de drugs, de verslaving, de verleiding van het snel geld verdienen. Maar evengoed de willekeurige aanhoudingen door politie met geweld, het onderhuids racisme en de vooroordelen ten aanzien van de zwarte bevolking. Een must read én eye opener voor wie begaan is met het thema.

Het boek is in het Nederlands vertaald.

Een complexe en trieste realiteit

Naar aanleiding van de dood op George Floyd las ik hier een daar dat, wie het echt wou begrijpen, ‘The hate U give‘ van Angie Thomas moest lezen. Ik begon aan het boek en dank nog altijd de onbekende die mij deze tip gaf. Ik beweer niet dat ik nu alles begrijp, maar wél dat de dood van George Floyd géén alleenstaand geval is en dat het diep in Amerikaanse maatschappij geworteld is. Het boek is bijzonder genuanceerd, je vindt er alles behalve een zwart wit (pun intended) verhaal. Het boek pretenteert ook niet oplossingen te hebben, maar vertelt een verhaal van een complexe realiteit vanuit de binnenkant.

Starr Amanda Carter

Starr is een zwart meisje van een jaar of 16 dat ‘s avonds naar een fuif gaat. Ze woont in Garden Heights, ook wel het ‘ghetto’ genoemd. Moord en drugs behoren tot het leven daar. Tijdens de fuif hoort ze geweerschoten en verlaat samen met haar jeugdvriend Khalil Harris het feest. Ze worden aangehouden door de politie. Een van de remlichten blijkt niet te werken. Beiden moeten uit de auto stappen.

Twee lessen werden sinds jongsaf aan in Stars’ hoofd geprent, dat van de bloemen en de bijtje en wat te doen als een politie-agent je laat stoppen. Het tweede verhaal zegt veel over hoe te leven als zwarte in de V.S.

The other talk was about what to do if a cop stopped me. Momma fussed and told Daddy I was too young for that. He argued that I wasn’t too young to get arrested or shot. “Starr-Starr, you do whatever they tell you to do,” he said. “Keep your hands visible. Don’t make any sudden moves. Only speak when they speak to you.” I knew it must’ve been serious. Daddy has the biggest mouth of anybody I know, and if he said to be quiet, I needed to be quiet. I hope somebody had the talk with Khalil.

Citaat uit The Hate U give, Angie Thomas. Vertaald in het Nederlands ondr dezelfde titel.

Een uit de hand gelopen arrestatie

Khalil beweegt onverwacht en “one fifteen’ (nummer op de badge van de politie-officier) trekt zijn wapen. Kahlil overlijdt ter plekke.

Er volgt een onderzoek, Starr wordt als getuige opgeroepen, er onstaan rellen. Men wil rechtvaardigheid. Aanvankelijk wil Starr het liefste onbekend blijven en dat breekt haar op.

Illustratie uit The hate U give

Een dubbelleven

Wanneer dit alles Starr overkomt gaat ze al naar school in een betere wijk. Ze heeft een blank vriendje en haar meeste vriendinnen zijn blank. Ze hoort hoe er op haar school gesproken wordt over de dood van Kahlil. Ook dààr willen haar medestudenten actie voeren, al is hun eerste drijfveer een dagje vrij. Haar leven in Garden Heights houdt ze angstvallig gescheiden van haar leven op de “witte” school. Ze spreekt er anders, handelt anders. Er is niet enkel het verschil van kleur, maar ook van cultuur. Ze vindt zichzelf terug in beide werelden, heeft in beide vrienden. Maar nu en dan verscheurt het haar. Van een zwijgende getuige wordt ze langzaam zeker van zichzelf en wordt ze een activist die bovenal opkomt voor rechtvaardigheid.

Illustratie uit The hate U give

Het leven in Garden Heights

Angie Thomas beschrijft het leven in Garden Heights waar de wijken zijn opgedeeld in territoria, elk met hun bendes en ‘King Lords’. De gouden regel: je houdt je mond. Er wordt drugs verdeeld op de hoeken van de straat en drugsbaronnen, omringd door hun ‘jongens’ kunnen zich alles perimiteren. Er is wettenloosheid en geweld. Maar er is ook grote verleiding snel geld te verdienen – in het geval van Khalil om te voorkomen dat ze uit het huis worden gezet. Het lijkt allemaal zo vast te zitten als maar mogelijk is. Het lijkt een viscieuze cirkel waar geen ontsnappen aan is.

Tot iemand opstaat en spreekt. Opkomt voor rechtvaardigheid. Tegen onrechtvaardigheid, of het nu racisme is dan wel de expoitatie van drugsbaronnen.

Verfimd

Het je geen zin om het boek te lezen maar ben je toch nieuwsgierig naar het verhaal van The Hate U give‘, dan kan je nog altijd naar de film zien.

Titelverklaring The Hate U give

In het boek wordt vaak verwezen naar Tupac, een rapper die actief was in de jaren 80 en 90. Hij inspireerde met zijn teksten veel zwarte jongeren.

Khalil drops the brush in the door and cranks up his stereo, blasting an old rap song Daddy has played a million times. I frown. “Why you always listening to that old stuff?” “Man, get outta here! Tupac was the truth.” “Yeah, twenty years ago.” “Nah, even now. Like, check this.” He points at me, which means he’s about to go into one of his Khalil philosophical moments. “’Pac said Thug Life stood for ‘The Hate U Give Little Infants Fucks Everybody.’” I raise my eyebrows. “What?”
“Listen! The Hate U—the letter U—Give Little Infants Fucks Everybody. T-H-U-G L-I-F-E. Meaning what society give us as youth, it bites them in the ass when we wild out. Get it?” “Damn. Yeah.”

Citaat uit The Hate U give, Angie Thomas. Vertaald in het Nederlands ondr dezelfde titel.

Praktisch

Angie Thomas, The Hate U give, uitgegeven in het Nederlands door Rainbowpockets en te koop voor € 9 bij Bol.com. De film is eveneens verkrijgbaar als DVID voor € 7,99 bij Bol.com. Prijzen bij verschijnen van dit artikel.

Graaf in moskou

Gelezen: Graaf in Moskou – Amor Towles

literatuur : gelezen boeken, , , ,

Wat zou jij doen als je tot de rest van je leven tot huisarrest werd veroordeeld? Terwijl er in de wereld grote dingen gebeuren mag je je huis niet meer uit. Klinkt actueel, niet?
Na de Russische revolutie is dit het leven van Graaf Rustov. Deze graaf in moskou wordt een meester in het benutten van omstandigheden.

Een boek dat bejubeld is door Het Parool en The Gardian, een boek waar zelfs Bill Gates enthousiast over is! Graaf in moskou trok mijn aandacht en al helemaal omdat de beginsituatie zo op deze huidige tijd doet denken. Een graaf krijgt, na de revolutie, huisarrest in een luxueus hotel in Moskou. Hij geeft daarmee al zijn vrijheden op. Ook de luxe, want hij wordt veroordeeld tot een zolderkamer die nooit voor gasten wordt gebruikt. Wordt hij eerst nog als ‘graaf’ aangesproken, dan blijkt snel dat dit binnen de geest van de revolutie niet meer kan.

Er is altijd vrijheid

Al snel blijkt dat Graaf Rustov alles behalve verbitterd wordt in het hotel. Hij volgt de raad van zijn vader op:

And when the Count’s parents succumbed to cholera within hours of each other in 1900, it was the Grand Duke who took the young Count aside and explained that he must be strong for his sister’s sake; that adversity presents itself in many forms; and that if a man does not master his circumstances then he is bound to be mastered by them.

Citaat uit A gentleman in Moscow, vertaald als Graaf in Moskou (Rainbow Pocket, 2019)

Uit het hele verhaal zal blijken dat hij een meester is in het gebruik van de omstandigheden. Hij krijgt goede vrienden binnen en buiten het hotel waar hij altijd een beroep kan op doen. Zijn leven is geen leven van verbittering. Hij aanvaardt zijn lot maar wacht evengoed op nieuwe kansen. Kansen die zich zullen voordoen en die hij met beide handen zal grijpen.

Verdachte poëzie

Het boek behandelt veel thema’s en eentje ervan is de kracht (en teloorgang) van poëzie. Graaf Rustov was gekend om zijn poëzie, maar mocht die niet langer uitgeven. Het werd als subversief gezien, wellicht terecht.

Hier een fragment uit een ondervraging. Ik las het boek in het Engels, maar het is evengoed verkrijgbaar in het Nederlands.


Vyshinsky: (…) But let us return our attention to your poem. Coming as it did—in the more subdued years after the failed revolt of 1905—many considered it a call to action. Would you agree with that assessment?
Rostov: All poetry is a call to action.

Citaat uit A gentleman in Moscow, vertaald als Graaf in Moskou (Rainbow Pocket, 2019)

Poëzie kreeg een nieuwe betekenis

…apparently, it was no longer enough for a poet to write verse. Now, a poem must spring from a school with its own manifesto and stake its claim on the moment by means of the first-person plural and the future tense, with rhetorical questions and capital letters and an army of exclamation points! And above all else, it must be novaya.

Citaat uit A gentleman in Moscow, vertaald als Graaf in Moskou (Rainbow Pocket, 2019)

Alles en iedereen gelijk voor het communisme

Snel blijkt dat achter het communistisch ideaal van gelijkheid veel jaloersheid schuilt. Zo mag het hotel geen wijnlijst meer bijhouden, want dat is elitair. Alle flessen worden ontdaan van hun etiket en je kan enkel nog kiezen tussen ‘rode’ of ‘witte’ wijn. Ook culturele bagage wordt als verdacht beschouwd. Het refereert immers naar een klassemaatschappij.

“A complaint was filed with comrade Teodorov, the Commissar of Food, claiming that the existence of our wine list runs counter to the ideals of the Revolution. That it is a monument to the privilege of the nobility, the effeteness of the intelligentsia, and the predatory pricing of speculators.”

Citaat uit A gentleman in Moscow, vertaald als Graaf in Moskou (Rainbow Pocket, 2019)

De geschiedenis wordt tijdens copieuze maaltijden

Graaf Rustov mag dan wel niet naar buiten mogen, hij maakt de geschiedenis mee vanop de eerste rij. Het vermaarde hotel houdt er immers zijn grote congressen, waar toppolitici hun nieuwe jaarplannen bediscussiëren en bekend maken. Hij heeft contacten met hoge ambtenaren uit binnen- en buitenland. Als hoofdober hoort hij alles maar is verder onzichtbaar.

Upon reading this, you may be tempted to ask a little sardonically whether Count Rostov—this self-proclaimed man of propriety—allowed himself to overhear any of the private exchanges around the table? But your question and your cynicism would be entirely misplaced. For as with the best manservants, it is the business of capable waiters to overhear.

Citaat uit A gentleman in Moscow, vertaald als Graaf in Moskou (Rainbow Pocket, 2019)

Veel thema’s

Het is moeilijk om een etiket te plakken op deze roman. Er zijn vele uitstapjes naar de geschiedenis van het communisme maar deze zijn de grote achtergrond van het verhaal. Ze zijn interessant, maar het blijft de achtergrond. Het verhaal is mooi in zijn menselijkheid: hoe de graaf er in slaagt om door zijn charme en openheid relaties aan te knopen met beroemdheden (politiek en artistiek) maar evengoed met het voetvolk van het hotel. Doorheen zijn hele zijn ademt zijn aristocratische verleden, maar dat blijkt in dit verhaal geen probleem te zijn om evengoed in een zolderkamer te leven zonder luxe. Geen verbittering in het verhaal, geen grote (politieke) ideeën of het moest het stoïsime zijn dat als rode draad het verhaal draagt.

But I do like to think there is a difference between being resigned to a situation and reconciled to it.”

Citaat uit A gentleman in Moscow, vertaald als Graaf in Moskou (Rainbow Pocket, 2019)

Dat aanvaarding niet betekent dat je voor de rest van je leven niets meer te zeggen hebt en zomaar de omstandigheden moet ondergaan, bewijst het eind van het boek. Knap opgebouwd en niet eens onwaarschijnlijk.

Praktisch

Amor Towles, Graaf in Moskou, als rainbowpocket (2019) momenteel te koop bij Bol.com voor € 9,00. Het boek telt 464 bladzijden.

Meer boekentips?

Klik hier.