Een week waarin storm echt wel het woord was dat op iedere dag van toepassing was; Letterlijk en figuurlijk. Gelukkig vond ik op tijd schuilplaatsen van rust.
Stormy weather!
Hadden we vorig weekend storm Ciara, dan kregen we dit weekend bezoek van storm Denis. Ook de voorbije week was stormachtig (letterlijk en figuurlijk). Gelukkig is het krokusverlof in zicht !
foto's van onder naar boven - van links naar rechts
Antwerpen!
Er is een tijd geweest dat ik de werken aan de leien eindeloos vond. Ik laveerde me door de modder en zag eerlijk gezegd the big picture niet. Langzaam begint het echter vorm te krijgen en ik moet zeggen: wat een verbetering in leefbaarheid. Geen idee wat de consequenties zijn voor mensen met een auto, maar ik kon het heel erg smaken. Ooit woonde ik een jaar lang ‘in ‘t Stad’ en ik moet zeggen, ze gaan er stukken op vooruit. Foto : Frankrijklei.
Yoga to the rescue
Het is nog niet wat het zijn moet, maar ik lijk toch soms beter het stemmetje in mezelf te horen dat ‘stop’ zegt. Of liever: dat waarschuwt voor overdaad. Ik kan zo erg in het werken opgaan (en de stress) dat mijn enige antwoord nog meer werken is. Niet verstandig natuurlijk, en daarom schuif ik nu en dan wat yoga in. Eerlijk gezegd weet ik heel weinig van yoga en de reden waarom ik het doe is vooral lenigheid. Ik durf nogal eens stijf van de stramme spieren te staan en zo’n oefeningen helpen toch wel. Heel erg confronterend ook, want lenig ben ik geenszins.
Storm, storm storm !
Werkelijk bij iedere storm denk ik aan het verhaal van de 3 biggetjes en verzeker me vervolgens dat ons huis van steen is en er niets gebeuren zal. Toch ben ik er zelden gerust in. ‘s Maandags vonden we dakpannen in onze tuin en met schrik onderzochten we ons dak. De wind moet wel heel krachtig geweest zijn (en ons dak goed gelegd) want de dakpannen waren niet eens van ons. Goed dat we binnen bleven! De ontwortelde boom was in de buurt.
Niets doet zo’n deugd als wandelen
Voor mij dan toch. Ondanks het slechte weer – maar niet in het midden van de storm – besloot ik toch flink te wandelen. Goed ingeduffeld en genietend van de natuurelementen én in een bos. Ik was niet de enige en de wind hield zich behoorlijk kalm die dag. Maar het stilde toch veel storm in mijn hoofd.
Messiah – Netflix
Het lief en ik keken het hele eerste seizoen van Messiah uit. De these is eenvoudig. Een opvallend figuur die meer vragen stelt dan beantwoordt, wordt door een deel van de mensen als de nieuwe Messias gezien. Dankzij mediabelangstelling krijgt hij in een mum van tijd tal van volgelingen.
Anderen zien in hem een gevaar en een charlatan.
Ik vond het bijzonder interessant dat het lief en ik beiden een andere mening toegedaan waren. Is hij het of niet (in het verhaal wel te verstaan). Leuke discussies hier.
Vergaderen, vergaderen
Er staan teveel vergaderingen op mijn agenda waardoor mijn hoofd te vol is. Ik geef duimpjes aan alle vergaderingen, want ze waren allemaal zinvol. Niets erger dan vergaderingen die je werkelijk niets opbrengen.
Een aantal van die vergaderingen gaan keer op keer in een andere school door en iedere keer ben ik verrast over ‘the feel’ in zo’n school. Ik ken in grote trekken de visie van die scholen en het publiek dat ze aantrekken, maar werkelijk IN zo’n school voel je dat er van alles leeft dat niet op verslagen is terug te vinden. Door de confrontatie met ‘zo kan het ook’ aan te gaan, worden ook je eigen visies en beelden uitgedaagd.
Een volle week was het en het ziet er naar uit dat de komende week al een stuk beter wordt. Geen enkele extra vergadering of verplichte afspraak. Dat wordt steeds zeldzamer al vrees ik dat er onverwacht toch van alles zal bijkomen.
Eén ding is echter zeker: die vakantie, die komt eraan !
Fijne week jullie allen!
