Atwood De Testamenten

Gelezen: De testamenten – Margaret Atwood

Geen categorie, literatuur : gelezen boeken, , , , , , , , ,

Met ‘De testamenten’ heeft Margaret Atwood een origineel en spannend vervolg geschreven op ‘Het verhaal van de dienstmaagd’.
Geen spoilers in dit artikel, maar wel een tipje van de sluier.

She did it: spannend, meeslepend én origineel

Het verhaal van de dienstmaagd (1985) sloeg, vooral door de televisieserie, in als een bom. Mensen waren zo in de ban van het verhaal dat ze méér wilden. Méér uitleg en vooral een vervolg. Want hoe liep het uiteindelijk af met dienstmaagd Offred? Hoe zat dat met Gilead? Zou hun militaire coup standhouden? Blijft het verzet onderdrukt? Blijven de vrouwen gedwee volgen?
De televisieschrijvers deden het goed. Seizoen 2 kwam en zat goed in elkaar. Vervolgens seizoen 3. Maar hoe lang kan je gaan voor je het gevoel krijgt dat het uitgemolken wordt ?

Margret Atwood, die het oorspronkelijke verhaal schreef, maakte met ‘De testamenten’ een eind aan veel speculaties en vragen. Ze schreef een uiterst spannend én origineel boek. Lichter, minder donker, hoopvoller en geweldig spannend. Je leest het in één ruk uit.

Een heel ander perspectief

Het verhaal van ‘De testamenten’ begint in Gilead, 15 jaar na de coup. Er is sprake van Offred, het hoofdpersonages van ‘Het verhaal van de dienstmaagd’, maar ze speelt geen actieve, laat staan hoofdrol meer. Het verhaal begint met een andere (sterke) vrouw.

Tante Lydia, die we kennen als een soort moeder overste die met harde hand waakt over de zedigheid en scholing van haar dienstmaagden. Ze heeft contacten met de elite van Gilead en schrijft – geheel in het geheim – haar leven neer. Op die manier komen we meer te weten over het ontstaan van Gilead en hoe iemand wordt als tante Lydia. Zij wordt gezien als één van de grondleggers van Gilead, althans als het gaat over alles wat met meisjes en vrouwen te maken heeft.

Baby Nicole

Herinner je je nog hoe Offred vluchtte met haar tweede kind, Nicole? Het kind dat ze baarde voor Commander Fred Waterford en Echtgenote Serena Joy? Wat is er met dat kind gebeurd? Ze moet ondertussen bijna 16 jaar zijn. Ze was te jong om zich nog iets van haar afkomst te herinneren.

Hoe dan ook, – ik wil absoluut geen spoilers neerpennen –
zij wordt, net als Tante Lydia, één van de hoofdpersonages in het nieuwe boek, samen met nog een jong meisje dat het écht niet ziet zitten om uitgehuwelijkt te worden en er dan maar voor kiest om eeuwig ongetrouwd aan de opleiding van Tante te beginnen.

Knap opgebouwd

Aanvankelijk springen we hoofdstuk na hoofdstuk van het ene perspectief naar het andere. Terwijl Tante Lydia haar memoires schrijft, gaat het leven in Gilead verder, wat ons een blik geeft op het huidige leven daar. Dat wordt afgewisseld met de ‘stem’ van Agnes, die als kind opgroeit met een vader als commandeur en zijn nieuwe Echtgenote, Paula. Van veel warmte is geen sprake. Tenslotte is er een derde verhaal, het verhaal van Baby Nicole. Zij leeft in Canada, het land dat veel Gileadvluchtelingen onderdak biedt.

Uiteindelijk komen de verhalen samen, hoe, dat vertel ik uiteraard niet. Evenmin als wie welke rol speelt en hoe het eindigt. Het boek is echt te goed om dat te verklappen.

Praktisch

De testamenten
De testamenten – Magraret Atwood

Margaret Atwood, De Testamenten is uitgegeven door Prometheus Amsterdam (2019), telt 448 bladzijden. Te koop bij Bol.com voor € 19,99 (paperback). Op het moment van dit schrijven betaal je daar géén verzendingskosten. Het e-book kost € 11,99.

Gelezen: Outer order, inner calm

gelezen, literatuur : gelezen boeken, , , ,

Gretchen Rubin schreef met ‘outer order, inner calm’, een alternatief voor wie het niet zo op Marie Kondo heeft. Geen one size fits all, maar veel tips en inzicht in waarom het zo moeilijk is om sommige dingen gewoon weg te doen.

Fan van Gretchen Rubin

Ik ben behoorlijk fan van Gretchen Rubin en dat begon al met haar Happiness Project dat ondertussen al jaren oud is. Nog altijd herinner ik mij deze wijsheid: The days are long but the years are short. Een doordenker! Evengoed als ik mij herinner hoe belangrijk het voor je geluk is om to make memories. Op fijne herinneringen kan je jaren teren. Samengevat: ik lees haar boeken en volg (nu en dan) haar podcasts. Fijne dame is het, down to earth, degelijk en praktisch. Ze levert degelijk en kwalitatief werk en gaat zelden over een nacht ijs.

Beiden geen fan van Marie Kondo

Gretchen Rubin is duidelijk geen fan van Marie Kondo, al zegt ze dat niet zo expliciet. Volgens Rubin is er geen methode die voor iedereen werkt. Ik kan haar daarin helemaal volgen. Zelf ben ik ook geen echte Kondofan als het over ‘does it sprankle?’ gaat. Nog nooit gaf een stofzuiger mij energie, laat staan dat ik er positieve gevoelens bij kreeg.

De psychologie van het bijhouden

Gretchen Rubin heeft in Outer Order, Inner Calm minder over methode dan wel over de psychologie die achter het verzamelen zit. Want uiteraard: weinig bezit is weinig rommel. Waarom is het dan zo moeilijk om dingen gewoon weg te doen? Dit trof mij omdat ik er mij persoonlijk in herken.

  • Spullen die ooit fantastisch waren omdat ze gelinkt zijn aan een geweldig leuke periode. Zij haalt het voorbeeld aan van ski’s. Ooit vond je dat geweldig en was de skivakantie het hoogtepunt van het jaar, maar om één of andere reden doe je het nooit meer.
    Ik herken mezelf daar volledig in, omdat zo’n zaken ook een tijd van mijn identiteit waren. Zo heb ik nog altijd mijn wetsuit uit de triatlonjaren, maar de kans dat ik het ooit nog gebruik is zo goed als nihil. Mocht ik ooit nog deelnemen, dan zal het in de zomer zijn (waar je geen wetsuit aan mag). Idem met oude laptops. Die zijn zo trouw geweest, dat ik het over mijn hat niet krijg om ze weg te doen.
  • Je hebt er ooit veel geld aan gegeven
    Dat zou evengoed voor die wetsuit gelden (best prijzig) maar het gaat ook om kleinere dingen. Veelal maak ik volgende (foute) redenering: gezien het sowieso geen financiële waarde meer heeft (weinig opbrengst bij verkoop), kan ik het evengoed houden.
  • Blijven dromen
    Ik heb teveel dromen en te weinig tijd, net als iedereen. Er zijn heel wat spullen waarvan ik denk ‘ooit zal ik dat nog eens doen, gebruiken’.
  • Use it ! Gebruik het !
    Ook hier pleit ik schuldig. Ik leg uit: ik koop iets en ben er vervolgens zuinig op. Dat deed ik vooral met kleren, ook al heb ik nooit echt veel geld aan kleren uitgegeven. Ik ‘spaarde’ ze voor speciale gelegenheden, waarbij ik geen enkel idee had wat die gelegenheid dan ook kon zijn, laat staan dat die gelegenheid ooit kwam. Uiteindelijk hangen er mijn kleerkast heel wat kleren die ik nog nooit gedragen heb.

    Dit laatste is overigens één van mijn doelstellingen deze maand: om alles uit mijn kleerkast te dragen!

Wijze raad

Gretchen Rubin eindigt Outer order, inner calm met een lijstje van 10 tips die ze het belangrijkste vindt. Eentje ervan is het alom bekende ‘maak je bed’. Of de 2 minuten regel, die ze overigens van Steven Covey heeft (denk ik toch!).
Volgens mij is ze er eentje vergeten dat wél in haar boek staat.

Als het je niet ergert, laat het zoals het is.

Dat vind ik een bijzonder mooie. Het relativeert gigantisch. Alles netjes georganiseer op zijn plaats is niet voor iedereen het hoogste ideaal. Het is misschien zelfs dom om je tijd in iets te steken wat je zelf absoluut niet belangrijk vindt. Maar word je er ongelukkig van (van de rommel), dan kan je het beter aanpakken.

Tenslotte nog deze regel waarvan ik nu eindelijk weet wie de auteur is (Gretchen Rubin dus)

outer order, inner calm : zie hier de meest praktische regel!

Als ik dat al altijd zou doen, dan zou ik al een heel eind verder weg zijn.

Outer Order, Inner Calm samengevat

Outer order, inner calm

Ik vind dit niet het beste werk van Gretchen Rubin, maar (en in die zin de aankoop voor € 5,49 waard), het bracht enorm veel goesting in mij teweeg om het hele huis onder handen te nemen. Ik voelde me best wel aangesproken door sommige van haar pyschologische redenen. Het is een stuk meer down to earth dan Marie Kondo en ook al veel minder ingewikkeld.

Gretchen Rubin, Outer order Inner calm. Het boek telt 240 blz. en is uitgeven door John Murray Press (2019). Te koop bij o.a. Bol.com voor 13,99 (paperback). Het e-book is te koop voor € 5,49.

Gelezen: Schrijven naar bewustzijn – Joey Brown

literatuur : gelezen boeken, , , ,

Joey Brown (overigens een Vlaamse, ondanks de Engelse naam), heeft een prima boek geschreven over schrijfmeditatie. Iedereen kan het en je leven wordt er enkel maar beter door. Waarom? Omdat je tijd neemt om bij jezelf stil te staan. Liefst dag na dag en vol vertrouwen dat wat komt, komt, om zo richting en diepte te vinden in je leven.

Heb jij het ook zo druk?

Wellicht wel. Wie niet? En zelfs al heb je het niet druk, dan nog worden we overspoeld met drukte alom. Of je doet dingen omdat je ze nu eenmaal altijd al zo gedaan hebt, omdat (je denkt dat) men dat verwacht van je, kortom, stil staan is geen evidentie.

Angst voor de leegte

Het zou een mooie filosofische vraag zijn: waarom ‘druk zijn’ zo’n positieve waardering krijgt. Wie ben je, als je niet druk bent? Als je zomaar alles loslaat en je hoofd en hart de vrijheid geeft om te dromen, te voelen, te léven?
Is de kans niet groot dat je dan écht komt tot wie je bent en wat je écht wil?
Of staart het witte blad je aan als één grote leegte?

Het witte blad, een punt

Joey Brown nodigt ons in ‘Schrijven naar bewustzijn‘ uit om nu en dan – liefst dagelijks – tijd vrij te maken om onze geest de vrije loop te laten. Het begint met een wit blad en een punt. De aanraking van de pen op het papier en laat maar komen dan, zomaar, of het nu gek is of niet, vrolijk of pijnlijk. Je zelfkennis kan alleen maar groter worden en zo ook je innerlijke kracht.

Schrijfinstructies

Schrijven naar bewustzijn

Is dat niet zo’n beetje als The Morningpages van Julia Cameron?

Joey Brown is heel bekend met het boek ‘The Artist’s way’ van Julia Cameron, maar het is geen kopie. Joey Brown schrijft toegankelijker en gaat ook nu en dan andere wegen dan Cameron. Niet één methode, maar verschillende methodes.

Bij de Morningpages gaat het erom dat je gaat zitten, ‘je zet je pen in beweging en je schrijft drie pagina’s vol met datgene wat je op dat moment bezighoudt. Je schrijft zonder ophouden, van het eerste woord boven aan de eerste bladzijde, tot het laatste woord onderaan bladzijde drie. Het is de dagelijkse schoonmaak van je geest.”

Een andere manier zijn bv. de Soul Pages (Janet Conner), het is een variatie, je schrijft elke dag 10 minuten met een onderwerp voor ogen. “Je schrijft niet zomaar wat, maar je kiest liefst die onderwerpen die emotioneel beladen zijn voor jou”.

Uitdagend vind ik ‘het punt’, waar Joey Brown nu en dan op terugkomt. Je begint met een punt, dat wordt een lijn en misschien komen er woorden. Brown raadt aan om géén schrift te gebruiken met lijntjes (de rest maakt verder niet uit) om zo je schrijfcreativiteit de volle ruimte te geven. Vanaf het punt kan je grillige lijnen laten ontstaan op het papier, cirkels, hoekig, golvend… het maakt niet uit… om uit te komen in woorden, verzen, zinnen, of net geen zinnen… laat maar komen…

Naar binnen, naar boven, naar buiten !

Zit je dan niet continu in je hoofd met al dat schrijven? Is het geen navelstaarderij? Bestaat het gevaar niet dat je verbinding verliest met de ‘echte’ wereld? Dat zijn vragen die ik mezelf soms stel bij zo’n boek en zo’n schrijfmeditaties. De vrees dat het een soort schuiloorden worden waar de link met de ‘wereld’ breekbaarder wordt.

Als ik mij zo’n vragen stel, moet ik toch even kritisch naar mezelf kijken. Wat is echt? Leven zonder nadenken? Zonder te weten waarheen en van waaruit? Wat is er mis met een haven om bij te tanken, zodat je weer bewust en in vol besef van de richting die je wil varen, volle kracht vooruit gaat ?

Schrijven naar bewustzijn

Door de opzet van het boek word je gemotiveerd om de haven te verlaten. In het eerste deel – Schrijven naar Binnen – ga je de weg naar jezelf en naar binnen. Het doel is dat er beweging komt, dat je uitkomt bij wat jouw doel in het leven is, of zoals de Fransen het zo mooi zeggen, je raison d’être. Dit is het schrijven naar boven. Vervolgens ga je met al jouw wijsheid naar buiten, je stapt het leven in, trouw aan wat jij belangrijk vindt. Het kan gebeuren dat je daarom sommige verhalen moet achterlaten. Omdat ze niet meer bij je passen, omdat je een andere kijk hebt, omdat sommige verhalen gewoon ‘af’ zijn.

Toegankelijk en vlot leesbaar

Joey Brown heeft met ‘schrijven naar bewustzijn’ een vlot en zeer toegankelijk boek geschreven. Uit het boek spreekt een pak praktijkervaring, zowel als schrijver als coach. Dat je angst kan hebben voor het lege blad. Of dat je kan vastzitten, dat er helemaal geen woorden komen. Of omgekeerd, dat de woordenstroom zo groot is dat je het even niet meer weet. Ook daar schrijft ze over, waardoor ze ongeveer alle mogelijke obstakels evengoed behandeld.

Voor wie is dit boek ?

“Schrijven naar bewustzijn” is een boek voor iedereen die graag schrijft! Jij bepaalt zelf hoe je ermee aan de slag gaat. Zelf vond ik het overigens ook behoorlijk inspirerend voor wie aan creative writing wil doen. Je kan de technieken evengoed hiervoor gebruiken.
Het boek is hoe dan ook pakken toegankelijker dan The Artists way.

Klinkt het je iets te ernstig en wil je gewoon creatief schrijven, dan is er ook nog het inspiratiedagboek.

Praktisch

Joey Brown, Schrijven naar bewustzijn, ontdek je ware verhaal. Uitgegeven door Altamira 2019. Te koop bij Bol.com voor € 17,99 (paperback) en € 9,99 (e-book) ; gratis voor abonnees KoboPlus.

Houden van dingen die niet perfect zijn – Haemin Sunim

boeken, Geen categorie, Kleine en grote levensfilosofieën, literatuur : gelezen boeken, stress, stressed

‘Houden van dingen die niet perfect zijn’ is een boekje dat je tot rust brengt. Poëtisch uitgegeven, met de wijsheid van mindfulness uit de boeddhistische traditie. Wie vriendelijk is voor zichzelf, is vriendelijker voor de hele wereld.

Stress: omdat het niet loopt zoals je wil

Liep alles netjes zoals we het graag wilden, dan zou er wellicht geen stress zijn. Helaas, helaas, dat is zelden het geval. Soms zijn het kleine dingen, maar blijven ze zeuren aan je hoofd. Soms is het gewoon teveel. Of je bent niet wie je zou willen zijn, anderen laten je in de steek.

Houden van dingen die niet perfect zijn

Mild zijn voor jezelf

Het boekje van Haemin Sunim nodigt je uit om mild te zijn voor jezelf. Hij koppelt daaraan dat wie mild is voor zichzelf ook milder wordt voor anderen. Ik kan alvast zeggen dat dat klopt, met alle vicieuze cirkels tot gevolg. Als ik gestresseerd loop ben ik meestal niet de meest aangename persoon. Hoe groter de stress hoe meer ik zie hoe dingen fout lopen. Ik kan vallen over een detail. Doorbreek ik die cirkel, dan gaat alles een stuk vlotter.

Bijna poëtisch

Het boekje van Haemin Sunim is bijna poëtisch. Het is o zo mooi uitgegeven dat je er bijna vanzelf rustiger van wordt. Kleine stukjes tekst worden afgewisseld met grote . Sunim, een boeddhistisch monnik, is eerlijk met zichzelf. Door zich bewust te worden van de eigen onrust kan hij door meditatie de angel soms wel wegnemen.

Het verhaal van de trap

In “Houden van dingen die niet perfect zijn” vertelt Haemin Sunim dat hij ergens op een zenretraite is waarbij het werk wordt verdeeld onder de monikken. Hij leidt zelf zo’n groepje en wijt zich, samen met de anderen aan zijn huishoudelijke taak. Tot het moment dat een oudere monnik hem vraagt om zijn taak over te nemen: het vegen van de trap. Hij ergerde zich in de vraag en vond dat de monnik misbruik maakte van zijn leeftijd. Toen hij uiteindelijk de klus in minder dan 10 minuten had geklaard, vroeg hij zich af waarom hij zich er een veelvoud van de tijd druk had in gemaakt. Was het echt al die ergernis en negativiteit waard?

Uit het leven gegrepen

Wanneer ik teksten lees van boeddhistische monnikken heb ik dikwijls iets van: oké, dat kan dan wel allemaal kloppen, maar ken jij het leven wel van een westerling? Met al die drukte? Met alle stressproblemen?

Dat geldt niet voor Haemin Sunim. Hij haalt universele thema’s aan die hij heel concreet uitwerkt:

  • Goed voor jezelf zorgen (wees niet te lief, het is al genoeg dat je bestaat)
  • Familie
  • Empathie (de kracht van knuffels, luisteren is een daad van liefde)
  • Relaties (op zenretraite, omgaan met teleurstelling)
  • Moed (aan mijn geliefde jonge vrienden, de eerste mislukking)
  • Helen (als vergeven moeilijk wordt, ‘ik ben een beetje gedeprimeerd’)
  • Verlichting (de ware thuis van de geest, mijn spirituele reis)
  • Acceptatie (de kunst van het loslaten, lessen vanuit het diepste punt van het leven.

Een tweede vooroordeel dat ik moest laten vallen is dat boeddhistische monikken altijd rustig en zelfzeker zijn. Van Haemin Sunim leerde ik dat het gaat om het op zoek gaan naar de rust in jezelf en dat dat ook voor hem een opgave is. Wanneer hij lesgeeft kan hij behoorlijk uit zijn doen zijn wanneer blijkt dat studenten niet echt aandachtig zijn of heel kritisch zijn. Hij is bovenal een mens. Dan een monnik. Het is geen kwestie van ‘eenmaal gevonden, altijd rust’. Het blijft werken aan bewustzijn, al raakt je geest wel getraind.

Mindfulness: acceptatie

Wie al wat gelezen heeft over mindfulness zal in het boek ‘houden van dingen die niet perfect zijn’, veel herkennen. Dat is niet verwonderlijk, gezien mindfulness in de boeddhistische traditie geworteld is. Het boek van Haemin Sunim eindigt dan ook met het hoofdstuk over acceptatie. Accepatie betekent niet dat je over je heen laat walsen, maar dat je te midden te storm rust vind in jezelf zodat de storm je niet omver blaast.

Houden van dingen die niet perfect zijn

Met dit laatste hoofdstuk over acceptatie omarmt hij de titel van zijn boek ‘houden van dingen die niet perfect zijn’. De cirkel is rond.

Voor wie is dit boek?

Voor iedereen die nu en dan eens het noorden kwijt is omdat het voor geen meter loopt. Dat kan je werk zijn, je familie, je relatie of misschien zie je het gewoon niet meer zitten. Blader in het boek en lees enkele bladzijden. Je hoeft niet eens het boek in één keer te lezen. Geef jezelf het geschenk van een paar minuutjes tot rust komen met dit boek. Het biedt geen oplossingen, maar misschien zie je de situatie net iets anders, iets milder, ben je niet iets minder overdonderd. Als een boek dat al voor je kan doen, dan is dat toch een heerlijke verdienste!

Bij mij ligt het boek dicht bij de sofa, ook al heb ik het helemaal gelezen. Het lezen brengt me tot rust en meer mildheid. Tegenover die hele wereld.

Praktisch

Haemin Sunim, Houden van dingen die niet perfect zijn. Compassie voor jezelf en anderen is een uitgave van De Boekerij en telt 272 blz. Het is te koop bij o.a. Bol.com voor € 22,98 (paperback) en € 11,99 (e-book). Gratis te lezen voor KoboPlus abonnees. Je kan het ook als luisterboek bestellen voor € 14,99.