Snapshot diary

Snapshot diary: week 49/2019

boeken, Food, Geen categorie, gelezen, kankerleed, mijmeringen, Snapshot diary, Wandelen en wandeltips, week in beelden, , ,

Samengevat: genieten van lekker eten, ook wel chocolade. Altijd nieuwe batterijtjes vinden tijdens lange wandelingen, genieten van de krant en het tweewekelijks bezoek aan Gasthuisberg. 

De troost van goed eten

Deze week kan ik het beste samenvatten in twee woorden: eten en boeken. Niet dat er zoveel gegeten werd, maar er werd wel iets meer aandacht aan besteed. Nog niet genoeg, maar hé, we moeten ergens beginnen. Ik hoop van december nog een behoorlijke kookmaand te maken en zo weer op het goede pad te raken.  Vrijgesteld van de tweewekelijkse bezoeken aan Gasthuisberg hoop ik dat het eten hier wat op kwaliteit komt. o

De wijsheid van boeken

De voorbije week las ik maar liefst twee boeken uit. Boeken die een behoorlijke indruk op mij maakten en waarvan ik weeral denk: die zijn blijvend, die ga ik niet vergeten ! Momenteel lees ik nogal wat non-fictie. Er zijn boeken die mij meer inzicht geven in de wereld om mij heen. Maar er zijn ook boeken die mij meer inzicht geven in mijn persoonlijke leven. ‘Omringd door idioten’ is zo’n boek. De titel is provocerend en zou de indruk kunnen geven dat dit geschreven is voor mensen die zichzelf beter vinden dan anderen. Daar gaat het niet over. Het gaat over het gevoel dat je soms hebt wanneer mensen om je heen je totaal niet begrijpen. Of wanneer je het gevoel hebt dat … tja, je omringd bent door idioten. Iets is zonneklaar voor jou, maar je krijgt de andere maar niet in dezelfde richting. Je blijft communiceren maar loopt alleen maar vast in de communicatie. Hoe dat komt ? Omdat de vertrekpunten (niet de standpunten) totaal verschillend zijn, de manier van denken en omgaan, de prioriteiten (niet inhoudelijk) zijn compleet anders, waardoor je maar naast elkaar blijft praten. 

Ik vond dit zo’n verhelderend boek dat ik er in januari een heel artikel aan zal wijden.  Echt een eye-opener. 

Door wind en regen: always outdoors !

In deze herfsttijd van donkere wolken en regen geniet ik ontzettend van het huiselijke. Lampjes, geurkaarsjes, hier en daar wat kerstversiering. Onder een dekentje boeken lezen, genieten van bananenbrood. Ik moet toegeven, het valt mij moeilijker om de wandel- of loopschoenen aan te trekken. 
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik toch nog altijd – bijna tegen mijn aard – het huis verlaten kan. Nog nooit heb ik mezelf beklaagd dat ik toch naar buiten gegaan. Het gebeurde mij zondag zelfs dat ik vertrok in de gietende regen en vervolgens geen spatje regen zag tijdens de wandeling. 

Boeken, eten en outdoors. Dit zijn zo’n beetje de fundamenten waarop ik momenteel leef. En de liefde natuurlijk. Altijd. Het lief. 

Aan allen een fijne week toegewenst ! Vergeet niet om nu en dan buiten te komen, ook al regent het en waait het ! 

Waarom veel jongvolwassenen het zo moeilijk hebben

"Het Werk", geluk, jongeren, keuzes, Kleine en grote levensfilosofieën, mijmeringen, onderwijs, productiviteit, stress, stressed, wereldzaken, , , , ,

Simon Sinek over de millenials

Simon Sinek (vooral bekend om zijn boek ‘Start with Why) omschrijft hier o zo treffend waarom millenials het zo moeilijk hebben. “They are dealt a bad hand”, zegt hij.

4 oorzaken ziet hij :

  1. Parenting (Opvoeding)
    Waarin hij de opvoedingsstijl hekelt waarin continu aan jongeren wordt gezegd dat ze eender wat kunnen bereiken en eender wat kun worden. Een cultuur waarin iedereen een medaille krijgt, verliezer of winnaar (waardoor de medaille niets meer waard is), waar ze continu te horen kregen dat ze o zo bijzonder waren.
    ‘Dealt a bad hand’ staat in deze context. Sinek heeft het over ‘failed parenting strategies’. Ook het onderwijs is medeplichtig : punten geven om van het geklaag van ouders af te zijn.Volgens Sinek is de confrontatie met de realiteit gigantisch en resulteert dit failed parenting in een laag zelfbeeld.
  2. Technology (Technologie)
    Waarbij het vooral over sociale media gaat. Het leven lijkt overal geweldig te zijn, iedereen lijkt het allemaal voor elkaar te hebben. De verslaving (niet eigen aan milleniums) dopamine, het belang dat wordt gehecht aan ‘likes’. Dopamine is zwaar verslavend, net als bij een sigarettenverslaving. Sinek spreekt over vage relaties (via sociale media) versus het oefenen in sociale vaardigheden met mensen.
    Sinek is niet tegen smartphones of sociale media, hij waarschuwt wel voor verslaving.
  3. Impatience (Ongeduld)
    Alles nu ! We leven in een wereld van instant bevrediging. Online aankopen, binge watching, het gaat onmiddelijk. Zelfs een ‘date’ vraagt nog weinig sociale vaardigheden. Daartegenover staat dat echte voldoening zelden uit instant bevrediging komt. Liefde, voldoening in het werk, het vraagt tijd.
  4. Environment (Werkomgeving)
    Jongeren die terecht komen in omgevingen die meer bezig zijn met cijfers dan wel met mensen. Omdat ook de werkomgevingen gericht zijn op snelle en directe resultaten, krijgen jongeren de tijd niet meer om te leren en om te groeien. Sinek verwijt hier de bedrijven leiderschap. Het erge is, volgens Sinek, dat jongeren het zichzelf kwalijk nemen als ze niet (onmiddellijk) slagen, terwijl dit juist niet de normale  gang van zaken is. Groei is nodig.

Maar ik ben veel ouder ! ?

Ik behoor helemaal niet tot de categorie jongeren waarover Simon Sinek het heeft (geboren na 1985) maar toch herken ik zaken. Ik ben helemaal niet opgevoed in een wereld van ‘je kan alles’, of ‘je bent geweldig’, maar sociale media is ook mijn leven binnengeslopen en nu en dan merk ik dat er niet alleen goede kanten aan zijn. Ongeduld is mij niet vreemd, al ben ik er mij echt van bewust en probeer ik nu en dan een stapje terug te doen. Dat bewustzijn is toch al iets.

 

Snapshot diary

Snapshot diary week 48/2018 Putteke Winter en aftellen

(Week in) beeld, onderwijs, Reizen en uitstapjes, Snapshot diary, uitstapjes, , , , ,

Samengevat: het lief was deze week bovenal de kwaliteitsbewaker. Ik sloot mij het liefste op in mijn bureautje met veel werk. Hij koos voor korte uitstappen naar Hasselt en Putteke Winter. Ik wandelde met de wandelclub en bakte tussendoor mueslikoekjes die vooral door het lief gesmaakt werden. 

Putteke Winter en het lief

De mooiste momenten deze week staan allemaal op conto van het lief. Ik had er het hoofd en hart niet naar, maar hij was me deze week bijzonder nabij. Ik werd enkel en alleen gedreven door werken en ‘altijd maar voortdoen’. Het lief stelde voor om in Hasselt te eten (niet de friet) en om naar Diest te gaan om te genieten van Putteke Winter. Voor wie het niet kent: dat is een feeërieke wandeling door een provinciaal domein met lichtacts en een sprookjesachtig decor. Wij waren vorig jaar al van de partij in Diest en het lief herinnerde me eraan dat we dit jaar niet konden overslaan.

De wandeling was minder spectaculair dan vorig jaar en er was beduidend minder volk (misschien waren wij dit jaar vroeger) maar net door die rust genoten wij dubbel en dik. Moest je nog zin hebben om ook te genieten van Putteke Winter, check dan even de website. Er worden verschillende provinciale domeinen aangedaan.

Het aftellen is begonnen

Voor ons is het aftellen echt begonnen nu. Niet alleen worden de laatste lessen gegeven en zit het eerst trimester er bijna op, het is voor ons ook hopelijk het EINDE van een HALF JAAR chemo. Zeker weten we het niet, maar we hebben er goede hoop op. Als alles naar verwachting gaat, dan kan het leven hier langzamerhand weer ‘normaal’ worden. Dan hoeven we niet om de twee weken (en nu en dan tussendoor) naar het ziekenhuis. Dan wordt het lief niet tweewekelijks ziek gemaakt (want zo is het wel, die chemo maakt ook veel kapot dat goed is). Dan kunnen we weer eindelijk plannen maken !
Onze hoop is nu bovenal dat we bij de evaluatieonderzoeken deze maand het groen op licht krijgen. Groen licht om weer normaal te leven.
Ik geef eerlijk toe dat een andere optie totaal niet in mijn gedachten zit.

Duim maar mee als je wil !

1000 vragen #130 Wat is je grootste overwinning ? Elke dag opstaan.

1000 vragen over mezelf, citaat, keuzes, Kleine en grote levensfilosofieën, mijmeringen, , , , ,

vallen en opstaan

Vallen en opstaan

Toen ik de vraag las, dacht ik in eerste plaats aan de halve marathons die ik met heel veel moeite heb voltooid, de triatlons (met een beetje minder moeite), grote projecten die ik heb afgerond en grote doelen die ik heb kunnen afvinken. Maar eerlijk ? Dat zijn op zich niet de grote overwinningen. Dat zijn resultaten. Van te trainen als ik geen zin had.

Andere wegen zoeken

Mijn grote overwinningen zaten in het niet opgeven op het moment dat het er behoorlijk hopeloos uit zag, of zelfs compleet ‘naar de wuppe‘ was. Wanneer ik aan de zogenaamde ‘overwinningen’ denk in deze zin, dan is het gevoel dubbel. Want het herinnert mij aan verdriet en frustratie, aan doelen die helemaal niet zijn gehaald. Aan dromen die in duizend stukjes op de grond lagen. Aan wegen die ik wou gaan maar die werden verhinderd of gewoonweg onmogelijk leken.
Zelfs terwijl ik dit schrijf kan ik zo een lijst noemen van falen. Soms door toedoen van anderen of externe omstandigheden, soms van mezelf. Ik ga daar niet onnozel over doen, ik ben al meer dan eens behoorlijk met mijn kop tegen de muur gelopen. Maar het is nog niet allemaal naar de wuppe.

Zelfkennis en acceptatie

Ik denk dat de grootste overwinning (voor mij toch) acceptatie is en dan weer opnieuw opstaan. Niet dat dat altijd lukt. Er gaat geen week voorbij dat ik denk ‘dit kan toch niet’ en dat het mij in eerste instantie verlamt. ‘Hoe is het mogelijk ?’. En dan toch, weer doorgaan, de idealen niet opgeven. Commitment, zoals ze dat zo mooi in ACT zeggen.

Is dit het leven dat je wil ?

Ik doe de oefening te weinig. Op een papier schrijven wat belangrijk is voor mij (waarden), of welke dromen ik heb. Dingen die mij echt ter harte gaan, niet wat de reclame of sociale media mij voorschrijft. Vervolgens een realitycheck doen. Hoe ver of dicht licht mijn huidige leven bij die dromen ? Bij wat ik echt wil ?

Ik vind dit een behoorlijk confronterende oefening.

Soms moet een mens zelfs diep graven om te ontdekken wat hij echt wil. Zo weet ik dat ik véél tijd alleen nodig heb. In een over sociale wereld lijkt dat not done. Een wereld waarin volgers, het aantal vrienden zo belangrijk lijken voor jezelf erkennen: ik ben beter niet continu omringd door veel exictement, het avontuur mag best wat stiller zijn.
Carrière maken. Daarvoor heb ik sowieso al de verkeerde job gekozen. Veel geld verdienen. Waarom ? Ben ik bereid daar de prijs voor te betalen (meer werken in loondienst ?).

Allemaal grote vragen.

Overwinning :
Iedere keer ik ja zeg aan wat ik echt wil
dus ook ja aan lopen in de regen
want het doet mij goed
Iedere keer ik nee zeg
omdat het mij niet verder brengt
en ik anders ja zeg om
redenen die verkeerd zijn.

‘s Morgens opstaan in een wereld
waar veel verdriet is
opstaan en proberen
de wereld wat lichter te maken.
Geen duisternis toevoegen aan duisternis.

Dat is voor mij overwinning.

Elke dag opnieuw.