Een aantal weken geleden zou ik op vakantie gaan, we hadden immers een extra vrije dag. Ik had er echt naar uitgezien, het eerste weekend van oktober, maar uiteindelijk bleek ik zo ziek te zijn dat er helemaal niets van in huis kwam. Eind goed plan. Einde kamperen 2018. Althans, dat dacht ik. Maar het weer besloot mij te trakteren op een flinke scheut zomer. Zo goed, dat ik het caravannetje achter mijn auto koppelde en richting zee reed. Dat gaat zo snel als in één, twee, drie !
Het gevoel van vrijheid geeft mij dikwijls vleugels. Maar meer nog het geluid van de zee, de wind op mijn gezicht, het zalige fietsen in het Westvlaamse achterland.
Buiten in de zon
De voorbije week was ik dan ook zoveel mogelijk buiten. Zelfs op verkiezingsdag. Van West-Vlaanderen terug naar Vlaams-Brabant, op naar Limburg voor een zalige wandeling met het lief in Bokrijk. (Ook altijd een goed idee).
Fietsen in de zon, ontbijten in de zon. Geef toe, dit is toch gewoonweg zalig ?
Straks wordt het minder zomers – en dat is misschien maar goed ook – maar deze wijsheid onthoud ik zeker: buitenleven geeft mij altijd energie. Altijd !
Samengevat: genieten van al het moois van Gent. In het laatste weekend ook nog even gewandeld in het Hageland, ook niet te onderschatten mooi ! Moet ik meer doen !
Laatste week vakantie – half weekje Gent
Er is niet veel vakantie geweest deze zomer en de laatste week wou ik persé toch nog weg. Op mijn bucketlist voor deze zomer stond immers nog ‘kamperen in Oost-Vlaanden’. Ik had eerder Oudenaarde in gedachten, maar ik koos eerlijk gezegd voor het gemak: Gent. Want Gent is altijd goed. Geen risico daar ! Ik kampeerde opnieuw op de Blaarmeersen dat al duidelijk aan het leeglopen was. We stond met amper 4 op onze kampeerveld (van +10).
Op maandag kwam het liefje per trein ‘aan’ en daar had ik geweldig naar uitgezien. Toch nog samen vakantie. Dat lief van mij doet zo geweldig zijn best voor mij, hij gunde het mij zo zeer van samen op vakantie te zijn dat hij zich ronduit forceerde. Het werd snel duidelijk dat heel dit avontuur echt te zwaar was voor hem. Kamperen veronderstelt sowieso veel actief leven (je bent gauw 700 stappen kwijt weg en weer naar het toilet) en 3 km fietsen blijft bij tijden een opgave voor hem. Bij tijden, ja. Want soms lukt hem dat wel probleemloos, maar eigenlijk weten we nooit wanneer het K-monster zijn kop opsteekt. Behoorlijk onvoorstelbaar.
Fijnste herinnering aan Gent
Gelukkig lezen we beiden graag. Hij houdt het bij zijn Ipad: klein stukjes. Het Nieuwsblad. De Koers. Geen hele boeken. Ik stap uit het ene boek rechtstreeks naar het andere. Dat was misschien mijn fijnste herinnering aan Gent: hoe we ‘s avonds – de dagen worden korter – buiten aan het lezen waren. Kaarsje tegen de muggen en maar goed dat ons leesgerief zelf voor licht zorgde !
Dat moedig lief
Vrijdag reden we opnieuw richting Gasthuisberg voor de volgende lading chemo. Dat ik dat lief van mij zo moedig vind. Hij wordt na verloop van tijd (10 tot 12 dagen) echt beter, zodat de laatste dagen voor de volgende chemo meestal de betere zijn. Behoorlijk mobieler, het geest helderder, niet meer zo verschrikkelijk moe. En net als het weer beter gaat, moet hij terug voor het volgende shot ‘slechte dagen’, wordt daar weer van alles in zijn lijf gepompt dat ‘m weer zieker en zieker zal maken, komen weer de allerergste dagen (de 3 dagen na de afkoppeling van de chemo) waar hij amper de zetel uitkomt.
Maar zie hem stappen op Gasthuisberg. Moedig !
Als alles goed gaat, zitten we nu net aan de helft. Voor ons blijft dat geweldig lang. We weten nu dat zelfs na het eind van de chemo niet alles normaal zal lopen. Maar we tellen wel af. Het gaat beter worden, echt ! (en zeg aub niet dat het niet waar is !).
Samengevat: Niet zo'n goede week maar wel eindigend op een camping in Gent. Stukken kouder dan ik gewoon ben maar toch blij als een ei hier te zijn. Op de foto de tabtrailer, foto's van wandeling in Gent en campingfood.
Twee weken voor het eind van de vakantie
Onze school ‘opent’ traditioneel de maandag na 15 augustus en ik heb hier behoorlijk geweten. Tal van berichtjes, telefoontjes en werkafspraken. Het was werkelijk onmiddellijk vollen bak. Ik kan mij niet herinneren dat het vorige jaren ook zo vroeg begon. Nee, dat deed het niet. En de reden is simpel. De voorlaatste week van de zomervakantie logeren wij traditioneel in West-Vlaanderen en zijn onze gedachten alleen maar bij het stappen van de Vierdaagse. Ik ben minder bereikbaar, maar ik contacteer zelf ook geen collega’s. Nu ik dit schrijf – en besef – heb ik daar best spijt van. Uiteraard van de Vierdaagse, maar ook van mijn eigen berichtjes (met vragen) naar collega’s. Zij hebben tenslotte evengoed recht op de volle vakantie ! Hoe dan ook, het was hier wel eventjes onmiddellijk ‘back to work’, terwijl het dat kalendergewijs niet was. Ik vrees dat mijn onrust gewoon iets zocht om op te knabbelen en dat het meest evidente werken was !
De even weken zijn dus de slechte
Ik zie uit naar de tijd waarin wij niet meer hoeven te rekenen in goede en slechte weken. De even weken (ik had er nog niet bij stil gestaan) zijn dus de slechte en deze week was het wel héél slecht. Daar waar het lief anders tegen donderdag zich beter begint te voelen, werd het alleen maar erger. Zo erg dat ik twijfelde om wel naar Gent te vertrekken. Dit zou mijn eerste keer ‘alleen’ zijn, sedert die dag in mei, het was sowieso al een moeilijke beslissing. Maar dit was zo’n beetje de laatste kans voor het werkjaar begon. Nog een beetje vakantie dus, nog wat licht breien aan een zomervakantie die toch in serieus mineur was.
Is de zomer alweer voorbij ?
Vrijdag arriveerde ik, na een monsterfile van 3 uur (normale tijd is anderhalf uur), in Gent. Gelukkig ben ik geroutineerd. Ik ken de camping en behalve het inpluggen van elektriciteit en het uitdraaien van de 4 pootjes van mijn caravan hoeft er niet veel te gebeuren. Ik was trouwens veel te moe om nog iets anders te doen. Het was een zware week geweest en dat liet zich voelen. Hip hip hoera voor de familie in de buurt: zij kwamen onverwacht langs en trakteerden nog op friet. Ik vrees dat ik anders zelfs zonder eten het bed zou ingedoken zijn.
Was het vrijdag nog behoorlijk zonnig, zaterdag leek het alsof alle seizoenen de dag passeerden. Het had ‘s nachts geregend maar overdag viel nog mee. Lekker lang ‘s avonds voor de caravan zitten zat er echter niet meer in, tot mijn grote verwondering was het tegen een uur of negen al redelijk donker. Dit is het allerduidelijkste teken dat de zomer aan haar afscheidstour begonnen is: de dagen worden merkelijk korter.
Toch nog goed nieuws !
Weer of geen weer, het liefje belde daarnet dat hij zich ondertussen beter voelt en het wel ziet zitten om per trein naar Gent te reizen. Zo hebben we hier toch nog 2 daagjes vakantie samen. Ik zie er naar uit !
Het is geleden van mijn reis naar India en Nepal dat ik nog langer dan 8 dagen op reis ben geweest. Dat ik in een ziekenhuis in Kathmadu belandde zal er zeker mee te maken hebben, maar er zijn andere redenen. Lange reizen zijn vermoeiend, vragen veel voorbereiding en zijn al bij al duur, hoe budgetvriendelijk je het ook doet. Toch waren ze heerlijk, al die wereldreizen. Ze deden me verlangen naar méér, maar daar was mijn portemonnee niet op voorzien. Anderzijds lijk ik de laatste jaren continu op vakantie. Er zitten topjaren bij van meer dan 120 overnachtingen buitenshuis en ik ben geenszins van plan om daar zuiniger in te worden. Dat ik altijd een volgende trip in gedachten heb houdt mij mentaal gezond en motiveert mij bij een zware dag.
Te gekke slaapplekken
Toen ik het boek ‘te gekke slaapplaatsen’ in handen was ik maar over één ding bezorgd: zouden die plaatsen nu niet in een mum van tijd volzet zijn en zou ik überhaupt nog een plekje vinden ? Ik gok erop dat dit niet zo’n probleem hoeft te zijn, want er zijn plaatsen voor alle seizoenen en het gaat nooit over lange vakanties.
Gewoon doen
Het boek doet dromen, echt ! Toch zijn het geen onbereikbare dromen. Oké, dat de auteur in het bezit heeft van een volkwagenbusje en ook nog eens op reis gaat met een kever, zorgt voor geweldig mooie plaatjes. Maar niemand beweert dat ik dat met mijn oldfashion Renaultje ook niet zou kunnen doen. Hé, ik kan zelfs slapen in dat Renaultje !
Voor de rest is het boek behoorlijk laagdrempelig. Het zijn geen kant en klare pakketjes. Je bent (letterlijk) op weg gezet en je ziet zelf maar hoe je het concreet doet.
Mijn te gekke slaapplaatsen top 3
Toen het lief het boek zag, was hij meteen ook verkocht. Het zijn korte trips in Nederland of Vlaanderen, dus je hoeft er geen honderden kilometers voor te rijden ! Ook al staan er tips voor kampeerders bij, je hoeft eigenaar van tent of caravan te zijn. Soms kan je iets huren (en dat zal dat niet de traditionele tent/caravan zijn) of je logeert in een pod, hutje, huisje .. soit, een gekke slaapplaats.
Op nummer 1 staat bij mij de sterrenkubus om ‘s nachts lekker vanuit het bed sterren te kunnen zien. De foto’s zijn duidelijk in de winter genomen, dus wat een idee om dit putje winter te doen ! Waarschijnlijk is de kans op een heldere hemel extra groot ! Op 2 staat de woonwagen (wil ik wel heel erg graag naartoe) en op 3 de wikkelboot hartje Rotterdam. Dat lijkt mij toch nog iets anders dan de boot waar wij een paar maanden geleden op logeerden !
Punt is, dit boek is zo leuk dat ik, toen ik de foto’s zocht voor dit artikel, alweer een nieuwe top 3 had om te besluiten dat ik ze eigenlijk allemaal wil doen !
Ik hou jullie op de hoogte van mijn mijn/onze avonturen !
