Gezien op Netflix #1

Netflix, , ,

Met de kortere dagen kijk ik tegenwoordig weer behoorlijk wat op Netflix. Plus dat ik het zonde vind om zomaar van het ene naar het andere te zappen. Dit zag ik de voorbije weken (of maand ?) op Netflix.

Somewhere Between

Het lijkt een beetje zweverig, dat iemand dood gaat en vervolgens weer levend wordt acht dagen voor zijn dood. Maar hé, dat is het toch niet echt. Want wat doe je als dit je overkomt (schrijf ik hier alsof het de normaalste zaak van de wereld is): alles in het werk stellen om erachter te komen waarom je vermoord werd en wie achter de dood van je kind zit. Wie weet, kan je ze nog redden.
Oordeel : behoorlijk spannend, beetje origineel, verhalend. GOED.

American Odyssey

Een Amerikaanse eenheid wordt uitgemoord door Amerikaanse (!) huurlingen. Eén iemand ontsnapt. Alle afleveringen gaan vervolgens over het zoeken naar het waarom van de moord (wie gaf opdracht) en overleven, want uiteraard is er een klopjacht om haar te vinden. Helemaal erg wordt het als zelfs de VS er alle baat blijkt bij te hebben dat ze dood is.

Beoordeling: het verhaal zet aan tot denken (terrorisme gefinancierd door Amerikaanse bedrijven), er is een mooi verhaallijn over vriendschap tussen het hoofdpersonage en een jongen. Algemeen: REDELIJK

Secret City

Best een spannend verhaal en een geweldige acteerprestatie van Anna Torv. Australische makelij en dat geeft toch een andere dynamiek. Je moet bij de les blijven om het verhaal te volgen, maar best wel goed.

Algemeen: complottheorieën, internationale zaken, spionage, internationale handel, China, Australië, journalistiek. GOED

Bodyguard

Ik hou het beste voor het laatste. Deze Britse serie zit echt goed in elkaar. Origineel, fijn afgewerkt en helemaal op zijn Brits. Ik zag het einde niet aankomen. Toch niet helemaal. Het zegt iets over mijn onbewuste aannames. AANRADER

Suggesties?

Heb jij soms suggesties voor mij? Ik hoor het graag!

Challenges 2018 – haal ik de eindmeet ? #1 – 30 minuten sport per dag

lijstjes, mijmeringen, sport, , , , , , ,

30 minuten sport per dag

Ieder jaar schrijf ik voor mezelf een sportdoelstelling op. Vorig jaar eindigde ik op iets meer dan een gemiddelde van 30 minuten sport per dag, of omgerekend 3,5 uur sport per week.
Dit jaar stelde ik mijn doelstelling met enige gemakzucht bij. Ik ging gewoon voor 30 minuten per week.  Als ik het vorig jaar kon, dan ook dit jaar.
Met nog 2 maand te gaan zal ik toch een tandje moeten bijsteken.

Zie hier:

De blauwe lijn is wat het zou moeten zijn, de rode lijn is wat er effectief gepresteerd is. En dan plots een behoorlijk horizontale lijn, met andere woorden dat er niet gesport is. Niets, nul, nada. Dat is zo mezelf-oneigen. Maar toen gebeurde dit. Zo zie je maar dat grote gebeurtenissen overal sporen nalaten.

Ik geef mezelf wat respijt hiervoor. Had ik die weken ook maar de helft gedaan van wat ik zou moeten doen, dan stond ik er nu een stuk beter voor.

Pieken en weinig regelmaat

sport per week week na week

Bovenstaande grafiek zegt hoeveel ik op gevoel sport en hoe weinig ‘gepland’. Of ik plan wel, maar ik doe het dan toch niet. Dat ik er al bij al toch nog redelijk goed uitkom, heeft alles te maken met pieken en niet met regelmaat. Het positieve is wel dat er zo goed als alle weken gesport is. (op die uitzondering na). Meteen zie je dat ik na weken niet sporten, plots héél hevig was, alsof ik iets goed te maken had. Na het diepe dal komt meteen ook de hoogste piek met meer dan 5 uur sporten op een week.

Kan ik het nog halen ?

Ik sta momenteel zo’n 11 uur achter op schema. Met nog 8 weken te gaan betekent dat ik van 3,5 uur sporten per week naar 4,5  uur moet gaan. Zo zou ik nog aan 30 minuten sport per week kunnen geraken.  Ik betwijfel op het gaat lukken.
Mezelf serieuze druk opleggen ga ik niet doen. Het moet plezant blijven. Maar ik wil behoorlijk beter eindigen dan waar ik nu zit (2 uur 45 min/ week).

Ik ben benieuwd wat het wordt.

Snapshot diary week 44/2018 Scheveningen – onze plek in de herfst

kankerleed, keuzes, mijmeringen, Snapshot diary, week in beelden, , , ,

Scheveningen

Zo lang naar uitgezien

We gaan al jarenlang naar Scheveningen in de herfstvakantie en het blijft een topper. Bij veel korte vakanties kies ik er uitdrukkelijk voor om NIET naar dezelfde plaats te gaan. Maar Scheveningen in de herfstvakantie blijft een topper. Een groot licht appartement aan zee en amper 5 km weg van het centrum van Den Haag. Goed voor lange wandelingen in o.a. het Oostduinpark, maar evengoed genieten van flaneren op de ‘boulevard’ (voor ons ‘de dijk’) en de pier van Scheveningen. Traditioneel doe ik er minstens één loopje. Er is weinig dat evengoed is als lopen langs het water van de zee.

O zo voorspelbaar

Omdat er momenteel al behoorlijk wat stress is in ons leven, genoten we dubbel van het thuisgevoel. We wisten exact waaraan we toe waren, waar we konden eten, zelfs naar welke boekenwinkels we zouden gaan. Wij zijn o zo voorspelbaar wat Scheveningen betreft. Ik drink traditioneel koffie met taart in dezelfde cafetaria als 5 jaar geleden, we gaan de pier op en af en we nemen de bus naar het centrum van Den Haag. Wanneer ik mijn dagboek van vorig jaar lees, dan is dit bijna een kopie.

Nieuw was ons bezoek aan het Museon. Daar liep een tentoonstelling over ruimtevaart. We waren een beetje verkeerd geïnformeerd, want het bleek een tentoonstelling voor kinderen/jongeren te zijn. Toch zat dit zo goed ineen dat we er vooral plezier aan beleefden. Er waren weinig tot geen kinderen (al kwam ik toch wel precies dààr een leerling tegen !) en we hadden het museum bijna voor onszelf.

Terug thuis

Het blijft moeilijk voor mij om thuis niet in werkmodus te gaan, maar dankzij het lief (en de minder sterke chemo) breidden we er toch nog een mooi verlengde aan : een herfstwandeling in Averbode. Ik zag het lief met volle teugen genieten. Nu en dan vergeet ik dat hij zo goed als maanden amper buiten is geweest, laat staan in de natuur. Er waren gelukkig tal van bankjes, dus konden we op zijn tempo genieten van al dat moois dat de herfst te bieden heeft.

Averbode

Genieten van de tijd die we (nog) samen zijn

Bovenstaande zin komt van het lief. Dat we moeten genieten voor de tijd die we (nog) samenzijn. Ik krimp altijd ineen als hij zoiets zegt. Ik wil niet nadenken over doodgaan of afscheid. Maar zo zorgeloos als een half jaar geleden zijn we niet meer.
Maar eigenlijk maakt het niet uit of je leven bedreigd is of niet. De dood is er altijd. Niemand weet wanneer hij komt en zelfs al komt hij op ‘gezegende’ leeftijd, dan kunnen we van ons leven toch maar beter iets goeds maken. En géén tijd verspillen aan dingen die er niet toe doen.

1000 vragen

1000 vragen #126 Wat koop je met je laatste 10 euro ?

1000 vragen over mezelf, keuzes, kinderen, Kleine en grote levensfilosofieën, lijstjes, mijmeringen, , ,

Het lijstje

Ik wist eigenlijk onmiddellijk (gesteld zijnde dat aan alle fysieke behoeften werd voldaan en ik dus een dak boven mijn hoofd had, kleren aan mijn lijf en eten in mijn maag) wat ik zou kopen. Alleen… viel dat even tegen ! 10 euro is echt niet veel. Zo had ik véél liever gebonden notitieblok gehad, maar zelfs met de goedkoopste van de Hema raakte ik er niet.

Dit is mijn lijstje:

Ik veronderstel dat het een beetje weergeeft wat mijn grote passies zijn: lezen en schrijven. Het boek Karamazov heb ik al gelezen maar ik zou er best wel mijn laatste ‘groot’ geld aan willen geven.

Ik vond het best wel een leuke oefeningen. Het lijkt simpel, maar tien euro is niet veel en wat betekent dat: ‘je laatste 10 euro’. Wellicht dat het de laatste keer is dat je zelf dingen mag kiezen om te kopen, helemaal uit de bol mag gaan.

Wel, dit was het dus.

Ik ben best wel benieuwd wat andere mensen zouden kopen. Van het lief kan ik het al raden: een goed biertje en een zak chips x 2, want ik denk dat hij met € 5 anders wel toekomt. Ons dochter zou wellicht haar laatste € 10 aan een maand Spotify besteden, gek als ze is van goede muziek. Ik verdenk (!) onze zoon ervan dat hij dat – verstandig en rationeel als hij is – zou beleggen. Hij denk dat hij zou zien waar zijn geld kan opbrengen. (Verstandige jongen, ja, ik zou dat dus niét doen).

En jij ?