Categorie archief: “Het Werk”

Terugblik september. Twee en een halve levensles.

"Het Werk", lopen, mijmeringen, pc (soft-)ware, productiviteit, Techno, , , , ,

 

Evalueren

Ik maak er te weinig tijd voor, tijd voor evaluatie. Terwijl dat echt belangrijk is om niet steeds opnieuw in dezelfde valkuilen te lopen. En trust me, ik heb daar echt wel talent voor, al troost ik mij (illusie ?) dat ik wel niet de enige zal zijn. Wordt het daarom net niet valkuil genoemd ?

Soit. Laat ik september evalueren. 2 grote lessen bracht september mij. Niet dat ik het nog niet wist, maar ik ze bijhouden, ergens in koppen van letters opschrijven !

Les 1: plannen wordt altijd beloond

Het is iets wat ik steeds meer doe. Plannen. Vergelijken met doelstellingen. Vroeger plande ik vooral mijn werk, waarbij het ‘betaalde werk’ altijd sowieso alle prioriteit kreeg en ‘de rest van mijn leven’ (klinkt als een dramaqueen) de overschotjes van tijd kreeg. Omdat ik niet altijd dat evenwicht wist te behouden.
Dat je evengoed ook totaal andere dingen best plant: zoals sociale contacten, zoals lange wandelingen, zoals een dagje weg met het lief of zelfs doodgewoon ‘lezen’. (Ja, dat wordt hier gepland !) en dat dat even ernstig is als je ‘werkplanning’. En niet, zoals ik wel eens durf te doen, dit soort plannen ‘wegvegen’ omdat die werkplanning plots urgenter lijkt.

Er valt nog veel winst te halen voor mij wat dit plannen betreft. Zo ben ik een lousy mealplanner en dat vertaalt zich dikwijls in een snelle hap en soms ook wel een hoop frustratie. Ik kies dan voor de makkelijkste en voor de hand liggende oplossing.

Het besef is de eerste stap.

Les 2:  Outdoor is instant happiness

Soms is het geluk niet ver te zoeken. Ik merkte deze maand meer dan ooit dat ‘buiten’ mij ontzettend veel energie geeft. Of ik nu een half uur ga lopen in ons dorp, de fiets uit de rekken haal ofwel ergens in ons mooie land (!) een dagje ga wandelen. Altijd, werkelijk altijd kom ik terug met pakken energie en is het leven lichter en mooier.

En dat te bedenken dat het enige wat ik hoef te doen, het openen van de deur is.
Hoeveel makkelijker kan het nog zijn ?

En dan dit nog (een moeilijke)

Een paar weken geleden was ik op zondag aan het lopen en genoot met volle teugen van de zon en de natuur. Er was op zich niets bijzonders aan, ik had een nieuw wegje in ons dorp ontdekt langs wijngaarden, het zonnetje scheen, knalblauwe hemel. Gewoon: perfect.

Ik liep en genoot. Tot ik de trilfunctie van mijn gsm voelde. Ik negeerde het maar ik vroeg mij toch af wie of wat het zou zijn. Na (letterlijk !) 200 meter verder te zijn gelopen was het een kakofonie van biepjes en trillingen. Alsof er plots een melding was dat de wereld zou vergaan. Ik stopte om te kijken. Helemaal uit mijn ritme en al zeker uit die weldadige toestand van genieten. Het was een whatsapp groepconversatie over iets van het werk dat totaal geen dringendheid had en waar ik zelfs niets kon aan toevoegen.

Toch keerde ik gestresseerd naar huis. Niet antwoorden leek alsof ik mensen in de steek liet. Dus ja, ik leefde in dubio. Anderzijds dacht ik: dit is erover (voor mij). Het is weekend. Er is intranet.

Het logische gevolg zou zijn dat ik Whatsapp uitschakel of gewoon van mijn telefoon gooi, maar dan loop ik aan tegen mijn eigen FOM (Fear of Missing Out). Gelukkig was het voor mij onmiddellijk duidelijk dat ik dit echt niet meer wou. Whatsapp compleet uitschakelen was echter een brug te ver.

De dochter bracht soelaas: dat je heel wat zaken kan aanpassen in Whatsapp zodat je zelf bepaalt wanneer je kijkt. In mijn geval heb ik voor heel wat groepen en contacten alles op ‘stil’ gezet, zowel auditief als wat het trillen betreft. Op die manier kan ik zelf beslissen wanneer ik ‘kijk’ en kan ik zorgeloos genieten van mijn loopje. Of iets anders. Om mij dan anderzijds wel weer volle aandacht op het werk te storten. Hoe dan ook: geen verdeelde aandacht meer !

Het brengt mij alvast een hoop rust. Nu nog hopen dat ik het volhoud !

 

1000 vragen

1000 vragen #121 Verkies je wel eens je werk boven de liefde ?

"Het Werk", 1000 vragen over mezelf, , , , , ,

Werk en liefde, het is meestal een gespannen relatie

Ik vrees dat ik – zoals veel Vlamingen – ben opgevoed met een arbeidsethos dat zegt dat je zonder werken geen reden hebt van bestaan. Eerst werken en dan de rest. Alleen, er is altijd werk. Bovendien leert het leven ons met vallen en opstaan dat het omgekeerd is: zonder liefde geen reden van bestaan. De liefde is alles. Althans, dat geloof ik, maar het is niet dat ik er altijd naar handel.

Liefde vraagt tijd zonder deadline

Zonder tijd geen liefde. Hoeveel er ook wordt geschreven over kwaliteit versus kwantiteit, er zijn zaken die geen tijdsdruk verdragen. Het genieten van elkaar, het zomaar wandelen in een bos en vervolgens tot een diep gesprek komen. Dat kan je niet even doen in 1,2,3. Liefde vraagt tijd en is allergisch aan tijdsdruk. Maar waar vind je die tijd ? Door hem te maken natuurlijk, maar daar wringt (bij mij toch) dikwijls het schoentje.

Werken is gemakkelijk

Bovendien is werken soms the easy way out. Wanneer je werkt hoef je niet na te denken over je leven of je relatie. Werken geeft structuur en zekerheid. Op je werk kan je je ‘rol’ aannemen, de kwetsbaarheid is er stukken geringer en de verwachtingen zijn meestal goed omschreven. Je kan onderhandelen over wat je wil en niet wil, je werk organiseren zoals je wil.

Kies ik voor liefde of het werk ?

Natuurlijk is het geen of/of verhaal, laat staan een zwart/wit verhaal waarbij werken als een noodzakelijk kwaad wordt gezien en liefde als de grootste voldoening. Het is – wat had je gedacht – een kwestie van balans. Er zijn tijden dat die balans doorslaat bij mij. Meestal richting werk. Dan vlucht in in het werk, in de zekerheid ervan, in het sussende ervan. Dan hoef ik niet over moeilijke zaken na te denken. 

Of ik word helemaal opgeslorpt door die arbeidsethos die er van kindsbeen werd ingehamerd en zie niet meer wanneer de grens overschreden is, wanneer ik geen aandacht meer heb voor de mensen om mij heen en al helemaal niet voor mezelf.

Liefde en werk, ik vind het een moeilijke balans. Ook werk geeft voldoening. Liefde is ook meer dan de liefde tot de partner, de kinderen. Hoeveel tijd en energie is er nog voor familie en vrienden ?

Ik besef heel goed, dat als het er op aankomt, die liefde (voor partner, familie, vrienden, maar evengoed voor de natuur en deze aarde) mij veel meer kracht geeft dan welk werk ook. Dat dit het is wat mij leven maakt.

En dat ik dat soms vergeet. Heel veel zelfs.

Snapshot diary

Snapshot diary week 38/2018 Het gaat hard

(Week in) beeld, kankerleed, Kleine en grote levensfilosofieën, onderwijs, Snapshot diary, , , , ,

Samengevat: Onze favoriete plaats, het Schullensmeer ! Werken op Gasthuisberg, toch nog een nieuw recept uitproberen, lopen in de regen (weekend), ontdekking van de Antwerpse Kempen (Meer dan goedgekeurd !), here we go again en lezen in het weekend !

Het gaat hard

Drie weken ben ik al opnieuw aan het werk en het lijkt alsof het nooit anders geweest is. Dat wordt hier niet zo negatief ervaren, want ik kan best genieten van de structuur en vooral dat de tijd sneller gaat en het niet alleen maar rond 1 ding draait. Ik kan al uitzien naar de eerste vakantiedag (volgende week !) en naar de herfstvakantie waarvoor wij groen licht kregen. Scheveningen, here we come !

Ritme

Drie weken en ik heb compleet ritme gevonden. Daar ben ik o zo blij mee. De routines lopen als vanzelf en lijken mij geen moeite te kosten. Ik heb een behoorlijk strak weekschema waarin balans centraal staat. Hip hip hoera, het lukt ! Al dat plannen – waar ik toch al even mee bezig ben – draagt zijn vruchten.

Ik las bij Kelly (Tales from the crib, FB 20/09)  dat ze 3 ‘drukke’ dagen had en daar de dag erop de weerslag van voelde: geen energie. Die drukke dagen leken niet eens gevuld met vervelende dingen, maar toch. Dag erop: “Een te vol hoofd met te weinig energie”. 

Voor zover ik er controle over heb probeer ik dat allemaal een beetje in te plannen, dat het hoofd niet al te vol geraakt en dat er toch nog energie overblijft. Voor mij betekent dat: alleen en in stilte en véél (alleen) sporten. Hier in huis is het zo goed als altijd stil (grote kinderen, geen muziek) en dankzij mijn eigen kamer (iedereen zou zo’n eigen ruimte moeten hebben) kan ik daar hard werken en tegelijkertijd energie opdoen. Klinkt het contradictorisch ? Maakt niet uit ! Ik zit momenteel goed in mijn ritme en dat is prima ! Dat ik er heel erg moet over waken besef ik anderzijds elke dag.

Topweek ook wel

We wilden o zo graag bootje varen op het Schulensmeer, maar de blauwalg stak er een stokje (algje !) voor !

Het lief had hier een topweek (wegens 3 weken geen chemo) en dat liet zich wel voelen in ons huis. Hij ging de  (elektrische) fiets op (kleine ritjes, maar symbolisch héél sterk), hij waagde zich zelfs in de tuin om er een beetje te werken. Dat was maanden geleden.  Hij verliet het huis. (Alleen !).
Doodgewone dingen waar hij o zo gelukkig om was. Het zegt wat over het impact dat die chemo op hem heeft.

De tweewekelijkse afspraak

Gasthuisberg: We zijn het ondertussen al behoorlijk gewoon en slagen er in zekere zin best wel in om er toch nog een redelijk goede dag van te maken: met eigen eten en dessert (!), werk (zodat de dag niet verloren is) en grappen tussendoor ! 

Vrijdag trokken we opnieuw naar Gasthuisberg. Ook al ben ik nadien héél erg vermoeid (op de één of andere manier loopt het nooit helemaal lekker) toch slaag ik er in om het tot een goede dag te maken. Met de laptop, een goede wifiverbinding en een prima tafel op zijn kamer, slaag ik erin om echt behoorlijk wat werk te verzetten. Soms zegt het lief dat het niet hoeft, dat ik de hele dag bij hem ben (maar ik weet wel dat hij het toch graag heeft), maar ik blijf meegaan. Het kan én ik heb gauw minimaal 4 tot 5 effectieve uren gewerkt. Dat is toch iets.

Het weekend stond dan weer in het teken van thuisblijven. Op een wielertochtje en looptraining na, verliet ik het huis niet, om vervolgens in onesie een hoop strijk weg te werken, huishoudelijke taken af te ronden en vol overgave op de bank te ploffen. Want dat mag wel, na een week van drukte en werk.

Fijne werkweek alvast !

 

 

 

1000 vragen

1000 vragen #119 Waar moet je vaker de tijd voor nemen ? Mijn 5 zaken

"Het Werk", mijmeringen, productiviteit

Tijd besteden

Er zijn heel wat zaken waar ik meer tijd zou moeten voor nemen. Ze zouden mijn leven een stuk beter maken. Een héél stuk. En nee, ik heb geen excuses, wat tenslotte is tijd prioriteit. Het is hier niet anders. Want al is dit een lang lijstje, het lijstje ‘zaken waar ik teveel tijd aan besteed’ is zeker dubbel zo lang.

 

  1. Dag plannen

    Ik doe het vaak, maar ik plan mijn dag nog niet vol.
    Met dat plannen bedoel ik geenszins dat ik het druk moet hebben of dat ik de hele dag door productief moet zijn. Juist niet !
    Ik zou mijn dagen beter moeten plannen zodat gezond eten, tijd met het lief en vrienden, regelmatig sporten etc. het niet met de ‘restjes’ moeten stellen of ‘als er nog tijd over is’. Want tijd over, dat is er nooit.

  2. Mij iedere dag herinneren aan wat ik belangrijk vind

    Dat ligt heel dicht bij het eerste. Sommige mensen noemen het meditatie. Iedere dag jezelf de vraag stellen wat nu echt belangrijk voor je is en wat totaal niet. Zodat ik mezelf niet verlies is zorgen die er niet toe doen (omdat ze niet belangrijk zijn of omdat ik er geen controle over heb) en effectief tijd besteed aan wat mij gelukkig maakt en er echt toe doet.

  3. Eten

    Ik ben een gigantisch slechte eter. Letterlijk: een slechte eter, geen moeilijke eter, want ik eet zowat alles. Alleen ben ik altijd zo in de weer dat ik er zelden de tijd voor neem waardoor ik er a) niet van geniet en b) te weinig eet. Dat leidt dan weer tot c) dat ik veel te veel snoep (waar ik ook al niet van geniet) omdat ik honger heb.

  4. Dagboek schrijven

    Ik doe het regelmatig en al sinds mijn 10e (ik heb die volgeschreven boeken nog !) en je hoeft mij niet te overtuigen van de voordelen. Er zijn vele manieren om in je dagboek te schrijven, over wat je schrijft, hoe je schrijft, etc. Het zorgt alvast voor een leger hoofd hier. Meer overzicht.

  5. Systematischer lezen

    Ik lees elke dag, dus daar scoor ik al redelijk goed in. Ik maak onderscheid tussen fictie en non-fictie. Ik heb een lijst van wat ik wil lezen maar die lijst wordt dikwijls toevallig aangesproken. In mijn beste tijden staat in mijn planning iedere dag minimaal 2 keer 30 minuten lezen. Dan hou ik het dagenlang vol: minimaal 30 minuten non-fictie (meestal lees ik langer) en minimaal 30 minuten non-fictie. Dat laatste valt er dikwijls af.

 

Van de 5 bovenstaande zaken lukt het redelijk goed. Er wordt hier behoorlijk gepland en ik heb al bij al niet zo’n moeite om een planning te volgen. De meeste fouten maak ik in de toegekende tijd. Ik ben dan langer met iets bezig dan echt nodig is, waardoor andere zogenaamde niet dringende maar belangrijke zaken (sporten, gezond eten, lezen) etc. in het gedrang komen. Daar beknibbel ik al te veel op.
Evengoed merk ik hoezeer Steven Covey mij heeft beïnvloed in mijn denken en dat nog altijd doet.

Maar nu ik het allemaal zo eerlijk heb opgeschreven, ben ik al weer vol goede moed, dat ik het vanaf morgen beter ga doen. Ja, vanaf morgen, want deze avond wordt de planning voor morgen opgemaakt !

Wellicht ziet jullie lijstje er compleet anders uit ?