Mooie vrouwen

Terwijl het buiten wintert en de mist hardnekkig blijft hangen, ondergedoken in het Stuk om er geheel zomers Swimming Pool met Charlotte Rampling te zien.

Bij aanvang van de film leer je een vrouw kennen, veertiger, stug en stijf, succesvol maar zonder enige energie. Haar uitgever stelt voor dat ze een tijdje in zijn huis in het zuiden van Frankrijk logeert.

Van een vrouw die totaal vervreemd is van zichzelf en haar lichaam komt ze langzaam terug bij wie ze is : een seksueel wezen, met verlangens, met fantasie die niet langer vecht tegen de hele wereld en zich als een bang muisje afschermt. Een vrouw die de oorlog tegen haar lichaam staakt (geen Candarell en platte kaas meer maar foi gras, en behoorlijke porties alcohol) en eindelijk genieten kan van alles wat de wereld haar biedt.

“Een vrouwenfilm”, zei mijn filmmaatje, en ik antwoordde hem dat het voor vrouwen niet evident is zomaar te genieten, zich zomaar aan het pure genot van eten, seksualiteit, het vrouw-zijn, over te geven. “Een ballast van eeuwen schuldgevoelens dragen we”, zei ik, “en nu we seksueel vrij zijn en ons al niet meer beladen voelen met alle zonden van Egypte, moeten we de dagelijks de strijd leveren tegen de spiegel die niet beantwoordt aan het plaatje dat we van onszelf willen”.

“Ach jij,” zei hij, “en dat zat allemaal in die film ?” “Ik vond het mooie vrouwen,” vervolgde hij, “en ook wel een goed verhaal”.

*zucht*

Dit vind je misschien ook leuk...

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.