Allerheiligen
En we kunnen niet eens om hem heen staan, hier is geen enkele omhelzing mogelijk. En waar kijken we naar ? (…) En elk jaar opnieuw die polyfonie van bloemen over al die liggende doden. Dat dekbed van geurende, zichtbare muziek.
Lieve C.,
Het gaat al wat beter, het bezoeken van je graf. Ik weet het, ik heb het lang nagelaten, ik wist niet wat ik er moest zoeken, zeker jou niet.
Het is lang geleden dat je stierf, ik ben al ouder dan jij toen was.
Ik zag, dat je tussen twee hoogbejaarden lag. Ik glimlachte, je kon altijd goed overweg met ouderen en kinderen, alles daartussen was moeilijker.
Weet je dat ik ondertussen een lieve vriend heb ? Het gaat mij goed. Ik vertel hem over jou en ik denk zelfs dat hij jou mag, misschien alleen al om het feit dat jij zo van mij gehouden hebt.
Liefste C., ik heb meer angst voor de dood dan ooit. Niet mijn eigen dood, ik kan mezelf best wel missen, maar de gedachte nog eens geliefde te verliezen verlamt mij soms tot in het kleinste zenuwbaantje.
Vind je de bloemen mooi ? Ik heb jouw kleur gekozen. Kan je ze ruiken ?
Ik groet je vanuit de verte en blijf dichtbij.
Ik vind het ook altijd zo moeilijk, voor een graf staan en dan niet weten wat ‘gezegd’. Jij hebt je manier gevonden en die is echt mooi.