het jaar loopt niet

Het jaar vlot niet. Het gaat zo snel en ik zal amper door hebben dat het ooit 2009 is geweest. Kom ik net van de dokter en blijkt mijn hals en iets onder mijn schouders geblokkeerd. Ik kan een hoop bewegingen niet meer doen, maar blijkbaar had ik die al ‘afgeleerd’ omdat ze pijn deden. In zekere zin – zo bleek – heb ik niet eens de tijd gemaakt om de pijn te voelen.

Als sporter denk ik altijd van mezelf dat ik zeer soepel ben, ha, je had me daar moeten zien zitten toen ze de oefeningen voordeed : ik leek wel een bejaarde dame ! De beentjes geen probleem, maar ‘boven’ zat alles vast.

De dokter trok aan mijn hoofd (letterlijk !), hield me in een soort wurggreep en deed de meest waanzinnige dingen met me. Plots hoorde ik ‘krak’ en kromp bijna ineen van de schrik, maar ’t was een goeie ‘krak’ zei ze.

Ondertussen zit ik toch nog ineen gekrompen, wachtend om de volgende specialist die zal trekken en sleuren aan mij.

Voor één keer mag het. Letterlijk.