Haat/liefdeverhouding met huishoudelijke klusjes !
Rationeel heb ik het niet voor huishoudelijke klusjes en wel omdat ze per definitie oneindig zijn. Dweil je de vloer (hou ik echt niet van), dan weet je gegarandeerd dat je inspanning maximaal 24 uur zichtbaar is. Net dat – wanneer je denkt dat het op orde is – komt er wel eentje binnen zonder zijn schoenen uit te doen, loopt de kat met modder tussen haar poten of valt de pot confituur op de grond. (Het lief dat net iets te enthousiast kookt is er ook eentje, maar hé, dan moet ik tenminste niet koken !).
Anderzijds: het effect van een afgewerkte huishoudelijke klus is niet min. Een stapel vers gestreken hemden die geuren naar waspoeder, een aanrecht dat staat te blinken, het vervult mij met trots. Ziet dat eens ! Dat die trots er meestal is omdat het grotendeels van de tijd anders is, zal ik maar binnenmonds houden.
Strijken is zen
Het is niet dat ik van strijken houd. Van geen enkel huishoudelijk klusje trouwens. Niet alleen om dat het water naar de zee dragen is, maar ook om dat ik zonder problemen honderden zaken kan opsommen die zoveel interessanter zijn ! Dingen met resultaat. Dingen die een verschil uitmaken.
Strijken doe ik met rationele tegenzin, maar ik word er wel behoorlijk rustig van. Geen idee hoe dat juist zit. Misschien omdat strijken net een beetje maar niet al te veel aandacht vraagt. Of zit het in de beweging ? De warmte ? (Warmte is van groot psychologisch belang !). Strijken geeft mij ook de illusie dat ik het netjes voor elkaar heb. Een vlekkeloos (letterlijk) leven zonder plooitjes (ook al letterlijk). Netjes en ordelijk. Dat is op zijn minst een verborgen verlangen !
Strijken komt bijgevolg dus wel op de eerste plaats van minst aangename huishoudelijke klusjes.
De minst leuke huishoudelijke klusjes
Alles wat met emmers en water te maken heeft, kan hier op weinig enthousiasme rekenen. Ik vrees dat het komt omdat ik het niet meester ben. Taken zoals
- de vloer dweilen
- ruiten lappen
Dat lukt mij nooit 100%. Altijd zitten er wel ergens strepen. Of lijkt ik gewoonweg tekeningetjes op de grond heb gemaakt.
Waar is die dweilcursus ?
Het allerergste vind ik dit: dan heb ik vol goede moed alles gedweild en ziet het er piekfijn uit … Blijkt dat eenmaal de zon er op schijnt het helemaal niet meer zo goed is. Integendeel, het ziet er stukken erger uit ! Hoe kan dat nu ? Soms begin ik dan wel eens helemaal opnieuw, om met hetzelfde resultaat te eindigen. Alleen zijn de sporen nu iets anders. Maar echt blinken zoals ik wil, dat gebeurt mij echt niet.
Never.
