prioriteiten

Ik vrees en zie soms, dat er ouders zijn die eigenlijk de tijd niet hebben om ouder te zijn. Wanneer ik hen aanhoor dan hoor ik de klassieke argumenten als teveel werk, nood aan eigen vrije tijd en het allemaal niet meer kunnen bolwerken. Allemaal legitieme redenen trouwens, de wereld draait zo dol dat je gemakkelijk niet meer weet waar je mee bezig bent.

Soms heb ik zin om hen die vraag te stellen.
“Heb je nog tijd over om ouder te zijn ?”.
Maar dat durf ik niet.
Het zou nochtans een goede vraag zijn, tenminste als ze niet verwijtend wordt gesteld. Het zou een even ‘nuchtere’ vraag moeten zijn als “Heb je tijd om te sporten ?”, ” Heb je tijd om gezond te leven ?”.
Wellicht zouden de meeste mensen antwoorden dat je dat niet in vraag moet stellen, of je tijd hebt om ouder te zijn. Je moét er immers tijd voor hebben.
Maar mocht de vraag ‘nuchter’ gesteld worden, dan zou misschien wel blijken dat er concreet niet zoveel tijd is.
Omdat alle ouders het beste voor hun kinderen willen, zouden vanuit die vaststelling wellicht besluiten dat ze meer tijd moeten vrijmaken. Als tijd prioriteit is (en dat dat is zo) dan is het misschien goed om zo nu en dan die prioriteiten onder de loupe te houden.

In heel wat afslankprogramma’s krijgen mensen het verdict te horen wat er zal gebeuren met hun lichaam als ze zo verder blijven leven. Het is verschrikkelijk hard en confronterend te horen dat je niet zo lang zal leven, nierstenen of suikerziekte zal krijgen.

Misschien zou er zoiets moeten bestaan voor het hele leven. Een soort projectie in de toekomst wat er gebeurt als je zo verder leeft zoals je bezig bent.

Ik denk dat we na de confrontatie, ons leven allemaal zouden veranderen.

Dit vind je misschien ook leuk...

3 reacties

  1. Micky_oao schreef:

    Inderdaad, de individualisering van de mensen, leidt ertoe dat men zelfs zichzelf boven de eigen kinderen stelt. Allemaal met het excuus mijn eigen tijd is kostbaar.
    Tijd geven aan je kinderen is het beste geschenk !!

  2. Fredrik schreef:

    Ik ben 35, gek op kinderen, maar (lang )tot nu gewacht… Pas nu voel ik me er volwassen genoeg voor, pas nu weet ik dat mijn werk niet meer alles vraagt en prioriteit is, nu weet ik dat ik tijd kan vrijmaken en voldoende bagage heb om ons komende kindje verantwoord op te voeden.

    En ja hetzelfde geld voor vele dingen in het leven, heb eenzelfde mening over ’trouwen’ en nog zo enkele heel verantwoordelijke beslissingen die een mens in zijn leven kan nemen.

    Ondanks dat ik bijv. heel erg met trouwen bezig ben (ben fotograaf van beroep en heb me daarin gespecialiseerd, heb zelf een eigen trouwforum http://www.trouwforum.be) ben ik zelf nooit getrouwd… En zie ik tot mijn spijt regelmatig ook koppels van wie al vooraf overduidelijk is dat ze beter nog wat zouden wachten…

    Geldt met zoveel dingen in het leven… Als we eens wat meer tijd zouden nemen om echt grondig na te denken zouden we eigenlijk allemaal erg veel tijd kunnen winnen…

    Interessante webblog Kaat, leuk dat je al die dingen me de wereld deelt.

    Fredrik.

  3. jobe schreef:

    Toen ik geen kinderen had, dacht ik het heel goed te weten hoe ik het zou aanpakken.
    Toen ik baby’s had wist ik heel goed hoe ik met kleine kinderen zou omgaan.
    Toen ik kleine kinderen had, wist ik zeker hoe ik pubers zou “temmen”.
    Toen ik pubers had, wist ik heel goed hoe ik met ‘jong volwassenen’ zou omgaan…
    Ik weet nu dat ik het nog steeds niet weet…maar het wel heb geprobeerd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.