Op bedevaart naar Scherpenheuvel
Het hele dorp op bedevaart
Vanuit onze slaapkamer horen we tromgeroffel. Het is niet eens zeven uur en het is een feestdag. Het is vroeg en onze 18-jarige dochter is al op post, want er is “bedevaart naar Scherpenheuvel” ! En hoewel ik ze van geen religiositeit verdenk, gaat ze keer op keer mee, met de Chiro, wat gelijk staat aan amusement. Of het nu tot in de late uurtjes is of nog voor de vogels wakker zijn. De Chiro voert aan, en de rest van al wat leeft aan verenigingen in ons dorp volgt. Rond de middag komen ze terug, weer met getrommel. Het hele dorp heeft het geweten !
Daarmee houden ze natuurlijk een lange traditie gaande, inclusief het tromgeroffel !
Scherpenheuvel als toeristische trekpleister
Eenmaal het goed weer is gaat er geen weekend voorbij of wij zien wel een bedevaarder passeren. Alleen of met een paar mensen, in de meimaand hele groepen met vaandels. Diegene die denkt dat bedevaart tot een vervlogen verleden behoort heeft het mis.
Toegegeven, de omgeving – dus waar ik woon ! – leent zich tot schitterende wandeltochten en Scherpenheuvel heeft zijn troef als toeristsiche pleisterplaats niet uit handen gegeven. Vanuit alle windstreken zijn goed verzorgde wandelpaden aangelegd tussen de akkers en de velden, vanuit de verte zie je de basiliek al schitteren in de zon. (Neem dat maar letterlijk !).
De religieuze component is er nog altijd, soms hip modern, soms o zo ouderwets.
Toch heb ik Scherpenheuvel weten te waarderen. Er is altijd een gezellige drukte en het is de stopplaats voor menig (wieler-)toerist. Er zijn de kraampjes die de tand des tijds hebben doorstaan en er zijn massa’s terrasjes.
Dus wanneer ik een lange fietstocht plan of een wandeling, dan gebeurt het wel dat ik zo’n stop voorzie in Scherpenheuvel. Je ziet er allerlei volk passeren en er is altijd wat te doen. Verleden en heden lopen er door elkaar en het is een plaats vol verhalen : vele kaarsjes worden gebrand, vele gesprekken gevoerd op de talrijke bankjes.
Eigen foto's
