Samengevat: Niet zo'n goede week maar wel eindigend op een camping in Gent. Stukken kouder dan ik gewoon ben maar toch blij als een ei hier te zijn. Op de foto de tabtrailer, foto's van wandeling in Gent en campingfood.
Twee weken voor het eind van de vakantie
Onze school ‘opent’ traditioneel de maandag na 15 augustus en ik heb hier behoorlijk geweten. Tal van berichtjes, telefoontjes en werkafspraken. Het was werkelijk onmiddellijk vollen bak. Ik kan mij niet herinneren dat het vorige jaren ook zo vroeg begon. Nee, dat deed het niet. En de reden is simpel. De voorlaatste week van de zomervakantie logeren wij traditioneel in West-Vlaanderen en zijn onze gedachten alleen maar bij het stappen van de Vierdaagse. Ik ben minder bereikbaar, maar ik contacteer zelf ook geen collega’s. Nu ik dit schrijf – en besef – heb ik daar best spijt van. Uiteraard van de Vierdaagse, maar ook van mijn eigen berichtjes (met vragen) naar collega’s. Zij hebben tenslotte evengoed recht op de volle vakantie ! Hoe dan ook, het was hier wel eventjes onmiddellijk ‘back to work’, terwijl het dat kalendergewijs niet was. Ik vrees dat mijn onrust gewoon iets zocht om op te knabbelen en dat het meest evidente werken was !
De even weken zijn dus de slechte
Ik zie uit naar de tijd waarin wij niet meer hoeven te rekenen in goede en slechte weken. De even weken (ik had er nog niet bij stil gestaan) zijn dus de slechte en deze week was het wel héél slecht. Daar waar het lief anders tegen donderdag zich beter begint te voelen, werd het alleen maar erger. Zo erg dat ik twijfelde om wel naar Gent te vertrekken. Dit zou mijn eerste keer ‘alleen’ zijn, sedert die dag in mei, het was sowieso al een moeilijke beslissing. Maar dit was zo’n beetje de laatste kans voor het werkjaar begon. Nog een beetje vakantie dus, nog wat licht breien aan een zomervakantie die toch in serieus mineur was.
Is de zomer alweer voorbij ?
Vrijdag arriveerde ik, na een monsterfile van 3 uur (normale tijd is anderhalf uur), in Gent. Gelukkig ben ik geroutineerd. Ik ken de camping en behalve het inpluggen van elektriciteit en het uitdraaien van de 4 pootjes van mijn caravan hoeft er niet veel te gebeuren. Ik was trouwens veel te moe om nog iets anders te doen. Het was een zware week geweest en dat liet zich voelen. Hip hip hoera voor de familie in de buurt: zij kwamen onverwacht langs en trakteerden nog op friet. Ik vrees dat ik anders zelfs zonder eten het bed zou ingedoken zijn.
Was het vrijdag nog behoorlijk zonnig, zaterdag leek het alsof alle seizoenen de dag passeerden. Het had ‘s nachts geregend maar overdag viel nog mee. Lekker lang ‘s avonds voor de caravan zitten zat er echter niet meer in, tot mijn grote verwondering was het tegen een uur of negen al redelijk donker. Dit is het allerduidelijkste teken dat de zomer aan haar afscheidstour begonnen is: de dagen worden merkelijk korter.
Toch nog goed nieuws !
Weer of geen weer, het liefje belde daarnet dat hij zich ondertussen beter voelt en het wel ziet zitten om per trein naar Gent te reizen. Zo hebben we hier toch nog 2 daagjes vakantie samen. Ik zie er naar uit !
